Wierjużskoje Oziero było jednym z wielu specposiołków, w którym przymusowo osiedlono Polaków, deportowanych przez NKWD w czasie II wojny światowej z terenów zajętych po 17.09.1939 r. przez ZSRR. Na początku 1941 r. przebywało tu ponad 750 Polaków. Zesłańcy pracowali w nieludzkich warunkach i umierali z wycieńczenia i chorób.
Zmarłych grzebano na cmentarzu zlokalizowanym w pobliżu specposiołka, łącznie spoczęło tu ok. 100 osób. Po wielu latach zapomnienia i zaniedbania nekropolii mieszkańcy osady Wierjużskoje Oziero przy wsparciu prawosławnego duchownego ustanowili na cmentarzu krzyż. Drugi krzyż ustanowiono z inicjatywy „Kotłaskiej Polonii” i wiceprezydenta miasta Tarnowa, Henryka Słomki-Naróżańskiego. Jego poświęcenie odbyło się 1.03.2010 r. w obecności Konsula Generalnego RP Jarosława Drozda.

Opracowała T. Zachara / MKiDN, VI 2025