Fatyga Ostrower – Polka, która zmieniła oblicze brazylijskiej sztuki

Fayga Ostrower to jedna z tych artystek, której twórczość wymyka się jednoznacznym klasyfikacjom. Początkowo zainspirowana ekspresjonizmem, powoli zaczęła fascynować się sztuką abstrakcyjną. I mimo że w Polsce nie jest ona zbyt znana, jej prace można podziwiać dziś w największych światowych muzeach.

Fayga Ostrower (1920-2001) - pochodząca z Łodzi malarka, projektantka, ilustratorka i teoretyczka sztuki, która na stałe osiedliła się w Rio de Janeiro. Kiedy była dziewczynką, jej rodzina przeprowadziła się do Niemiec, natomiast gdy zaczęły narastać nastroje antyżydowskie - do Belgii, a następnie - do Brazylii. 

Talent artystki objawił się jeszcze w okresie dzieciństwa, gdy jeszcze jako Fayga Krakowska, podczas podróży statkiem do Brazylii w 1934 r. portretowała jego pasażerów. Pochodziła ona z ubogiej rodziny i gdy mieszkała już w Ameryce Południowej, zaczęła pracować w biurze, do którego sam dojazd zajmował jej aż dwie godziny w jedną stronę.

W 1946 r. Ostower zaczęła uczestniczyć w kursach grafiki w Fundacji Getúlio Vargasa (Fundação Getulio Vargas), a tam - zgłębiać tajniki drzeworytu oraz metalorytu. Po raz pierwszy dzieła artystki zostały zaprezentowane na wystawie w Galerii Itapetininga w São Paulo. Tam pojawiły się jej prace z okresu inspirowanego ekspresjonizmem, w tym rysunki oraz linoryty.

Warto podkreślić, że w twórczości Ostrower widoczne jest również jej zainteresowanie kwestiami społecznymi, przede wszystkim w kontekście kobiet. Świadczą o tym choćby takie dzieła artystki, jak:
•    „Cabeça de Mulata” („Głowa kobiety rasy mieszanej”),
•    „Mulheres da favela” („Kobiety z faweli”)
•    „Maternidade” („Macierzyństwo”)
•    „Sem título (Duas mulheres e uma criança)” („Bez tytułu [Dwie kobiety i dziecko]”).

Następnie artystka zafascynowała się twórczością Paula Cezanne’a - to sprawiło, że zaczęła zmieniać styl na bardziej abstrakcyjny. Dodajmy, że Fayga Ostrower otrzymała wiele nagród za swoją twórczość, m.in. na biennale w São Paulo (w 1957 r.), Wenecji (w 1958 r.), a później również we Florencji, Meksyku, Buenos Aires oraz wielu innych krajach. Artystka przez sześć lat dzieliła się też swoją wiedzą podczas wykładów z analizy krytycznej i kompozycji w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Rio de Janeiro (Museu de Arte Moderna do Rio de Janeiro). Zajmowała się ona także tworzeniem ilustracji książkowych oraz projektów tkanin.