Po agresji Niemiec na Polskę 1 września 1939 r. oraz ataku ZSRR 17 września 1939 r. tysiące Polaków, zarówno cywilów, jak i żołnierzy, przekroczyło granicę węgierską. Pomimo trudnej sytuacji międzynarodowej i przynależności Węgier do państw Osi, Węgrzy okazali dużą przychylność i udzielili pomocy polskim uchodźcom. Polacy otaczani byli opieką – zarówno ze strony państwa węgierskiego jak i organizacji polskich działających na Węgrzech. Internowani byli rozlokowani w licznych obozach wojskowych i cywilnych.
Liczbę polskich internowanych w początkowym okresie uchodźstwa ocenia się na około 140 tys., w tym ok. 33 tys. szeregowych i oficerów. Z czasem liczba uchodźców, przede wszystkim wojskowych, uległa zmniejszeniu na skutek zorganizowanej przez Polaków akcji ewakuacji do Francji i na Bliski Wschód do tworzonych tam polskich oddziałów wojskowych.
Na cmentarzu komunalnym przy Soproni utca w sektorze F przy głównej alei znajduje się wspólny grób dwóch polskich żołnierzy internowanych na Węgrzech, zmarłych tragicznie 2.11.1939 r.: strz. Ignacego Mireckiego oraz strz. Wincentego Romanowskiego. Nagrobek składa się z płyty poziomej oraz płyty pionowej, zwieńczonej metalowym krzyżem. Na płycie pionowej, symetrycznie po obu jej stronach, umieszczono inskrypcje z danymi zmarłych: „TU / SPOCZYWA ZOŁNIERZ POLSKI / STRZ. / MIRECKI / IGNACY / LAT 37 / ZMARŁY ŚMIERCIĄ TRAGICZNĄ / DNIA 2 XI 1939 R.” oraz „TU / SPOCZYWA ZOŁNIERZ POLSKI / STRZ. ROMANOWSKI / WINCENTY / LAT 25 / ZMARŁY ŚMIERCIĄ TRAGICZNĄ / DNIA 2 XI 1939 R.”. Na płycie poziomej, wykonanej z lastriko, znajduje się płaskorzeźba Orła w koronie.

Oprac. A.Wojda, MKiDN, VII 2025 r.