Po agresji Niemiec na Polskę 1 września 1939 r. oraz ataku ZSRR 17 września 1939 r. tysiące Polaków, zarówno cywilów, jak i żołnierzy, przekroczyło granicę węgierską. Pomimo trudnej sytuacji międzynarodowej i przynależności Węgier do państw Osi, Węgrzy okazali dużą przychylność i udzielili pomocy polskim uchodźcom. Polacy otaczani byli opieką – zarówno ze strony państwa węgierskiego jak i organizacji polskich działających na Węgrzech. Internowani byli rozlokowani w licznych obozach wojskowych i cywilnych.
Liczbę polskich internowanych w początkowym okresie uchodźstwa ocenia się na około 140 tys., w tym ok. 33 tys. szeregowych i oficerów. Z czasem liczba uchodźców, przede wszystkim wojskowych, uległa zmniejszeniu na skutek zorganizowanej przez Polaków akcji ewakuacji do Francji i na Bliski Wschód do tworzonych tam polskich oddziałów wojskowych.
W Lábatlan na cmentarzu przy Dózsa György út (na górce), w pobliżu kaplicy cmentarnej (sektor B, rząd 1) znajduje się grób szer. Piotra Kani, zm. 17.08.1941 r. Na grobie ustawiono kamienny nagrobek z inskrypcją: „ŚP. KANIA PIOTR /ŻOŁNIERZ POLSKI / LENGYEL KATONA / ŻYŁ LAT 25 ZM./ 17.08.1941 R. / POKÓJ JEGO DUSZY/”. Na płycie poziomej leżącej wprost na ziemi wyryto napis: „Śpij kolego w ciemnym grobie / niech się Polska przyśni Tobie/”.

Oprac. A.Wojda, MKiDN, VII 2025 r.