Tekst z pierwszej strony numeru opisujący uroczystości związane z 25-leciem parku A. Sikory oraz odsłonięciem jego pomnika. Wspomniany jest także I Zjazd Młodzieży Polskiej w Czechosłowacji, wygłaszane podczas obchodów referaty oraz samo odsłonięcie pomnika (Źródło: „Dziennik Polski”, Czeski Cieszyn 1935, R: 2, nr 79, s. 354, za: Śląska Biblioteka Cyfrowa).

Uwspółcześniony odczyt tekstu

Niezwykłe uroczystości w Cz. Cieszynie 

i Zjazd Młodzieży Polskiej w Czechosłowacji - 50 lat Macierzy Szkolnej - 25-lecie Parku A. Sikory - Odsłonięcie pomnika Adama Sikory. 

W niedzielę, 7 bm., przeżywaliśmy chwile niezwykle radosne i podniosłe w naszym życiu społecznym. Już od samego rana panował w Cz. Cieszynie ruch niezwykły. Z całego kraju przybyły tu niezliczone rzesze młodzieży i gości. Boć pamiątkę ważnych zdarzeń obchodziło całe społeczeństwo polskie na Śląsku, a mianowicie: I Zlot Młodzieży Polskiej w Czechosłowacji, 50-letni jubileusz istnienia Macierzy Szkolnej oraz 25-letni jubileusz założenia Parku Adama Sikory, połączony z odsłonięciem pomnika fundatora parku, który Macierz Szkolna postawiła jako dowód wdzięczności, aby tym sposobem uczcić pamięć Jego i okazać miłość i wdzięczność społeczeństwa w tym celu, by następne pokolenia zachęcić do wstępowania w ślady tego zacnego obywatela. 

W niedzielę przed południem odbył się I Zjazd Młodzieży Polskiej w Czechosłowacji. Po nabożeństwach uformował się na placu targowym imponujący pochód z orkiestrą, który przeszedł ulicami miasta do Parku A. Sikory. Na czele pochodu jechała banderja konna, przedstawiciele organizacji, Harcerstwo, Związek Młodzieży Katolickiej i Ewangelickiej, dziewczęta w strojach śląskich, Związek Młodzieży Akademickiej „Jedność”, Związek Chórów Polskich, Sokół, Strażacy itd. 

Zlot zagaił przewodniczący Komitetu ks. J. Berger, który w swym programowym przemówieniu podniósł znaczenie i ważność Zlotu oraz powitał zacnych gości, a przede wszystkim p. konsula N. P. Aleksandra Klotza, pp. wicekonsulów, posłów, prezesa Macierzy Szkolnej, przedstawiciela Młodzieży słowackiej itd. Po odśpiewaniu przez młodzież pieśni „Myśmy przyszłością narodu” wygłosił p. Gustaw Taraba referat na temat: „Ideologia Młodzieży Polskiej” oraz p. dr Fr. Bajorek na temat: „Cele i zadania Młodzieży Polskiej”. 

Dzień Zjazdu był dniem przełomowym. Po raz pierwszy zebrała się razem młodzież polska od Jabłonkowa po Bogumin, ponad wszelkie różnice partyjne, wyznaniowe i stanowe, w imię jednej sprawy, która nas łączy. Zjechała się, by zadokumentować wobec wszystkich, że jest jedna, że w sprawie zasadniczej istnieje dla niej tylko jeden sposób postępowania. Znaczenie i doniosłość tego dnia należycie ocenimy dopiero w przyszłości. W każdym razie wychodzi ono daleko poza młodzież i wiąże się nierozłącznie z rozwojem dziejów naszego ludu. 

Wszak młodzież ma kiedyś zastąpić swych ojców i na nią spadała wszystka praca. I w zależności od tego, jakie założenie już teraz postawi sobie, w jaki sposób ukształtuje swe poglądy - w tym kierunku pójdą jej czyny. Uświadamiając sobie ten fakt, że teraz jeszcze czas na to, by móc się przygotować należycie, zrewiduje - jak powiedział p. Taraba - swój sposób myślenia. Zastanowi się nad wadami naszego organizmu społecznego i nad sposobami ich leczenia, zastanowi się nad tym, czego należy się trzymać, co zdrowe i godne jest rozbudowy, a co należy zarzucić. W tym względzie Zlot ustalił zasadnicze wytyczne. Dla wszystkich nas istnieje jeden istotny cel - sprawa i dobro całego ludu polskiego na Śląsku - jak powiedział p. dr Bajorek. 

Temu głównemu celowi wszystkie inne są podporządkowane. Jedność celu musi odpowiadać jedności dążeń i organizacji. Dlatego odrzućmy zgrzyty partyjne, które rozbijają jedność narodową, z powodów wyznaniowych nie dzielmy się na dwa odrębne obozy, zarzućmy różnice społeczne. Nie wyszukujmy tego, co nas dzieli, lecz budujmy na tym, co nas łączy. Niechaj ten duch jedności I Zlotu Młodzieży zapanuje nad wszystkimi i we wszystkich organizacjach naszych. Po południu o godz. 2 rozpoczyna się druga uroczystość: jubileusz Macierzy Szkolnej i odsłonięcie pomnika Adama Sikory. 

Wzdłuż Olzy formuje się olbrzymi pochód, do którego stanęło około sześć tysięcy uczestników z dwiema orkiestrami, który przeszedł ulicami miasta do Parku A. Sikory. Na czele jedzie dziarska banderja konna, potem umundurowane i nieumundurowane organizacje. Cały pochód robił wrażenie niezwykle imponujące. Po defiladzie cały pochód zatrzymał się na boisku parkowym. Straż honorową przed pomnikiem tworzą Harcerze, Strażacy, Sokoli i Siłacze. Obok tysiąc śpiewaków - to Związek Chórów Polskich, który pieśnią składa hołd twórcy parku Adamowi Sikorze. 

Prezes Macierzy Szkolnej, p. dyr. Piotr Feliks, w podniosłych słowach skreślił dzieje powstania i rozwoju Macierzy Szkolnej, która dziś obchodzi pół wieku swego istnienia i która stała się chlubą i dumą całego społeczeństwa polskiego na Śląsku przez dokonanie wielkiego i niespożytego dzieła na polu kulturalno-oświatowym. Następnie p. prezes skreślił piękne rysy charakteru Adama Sikory, który dokonał epokowego dzieła przez zakupienie tej parceli, na której przed 25-ciu laty założono park Jego imienia - za co wdzięczna Macierz na wieczną rzeczy pamiątkę wybudowała mu tu pomnik. 

Po odsłonięciu pomnika, zbudowanego z granitu, na którym widnieje spiżowe popiersie Adama Sikory, przemówił prezes Tow. Parkowego, p. burmistrz Jerzy Teper, dziękując serdecznie Macierzy za tak godne uczczenie fundatora parku i przyrzekając, że Towarzystwo Parku Adama Sikory otoczy ten pomnik najtroskliwszą opieką. Następnie odbył się w parku Festyn Krajowy Macierzy Szkolnej, w którym wzięło udział przeszło 12 tysięcy uczestników. 

Wieczorem na boisku parkowym urządzili harcerze i harcerki ognisko, które było jednym z najpiękniejszych, jakie tu kiedykolwiek mieliśmy sposobność oglądać, a w którym wzięło udział kilkanaście tysięcy widzów. Dzielni harcerze nasi już w piątek ze wszystkich drużyn przybyli do Cz. Cieszyna, gdzie w Parku A. Sikory rozbili swe namioty. 

Cały ten obóz prezentował się nadzwyczaj dobrze. Przy tej okazji urządziły harcerki bardzo sympatyczną wystawę, która się wszystkim podobała. Dobrze i podniośle przeżyliśmy ten pamiętny dzień.