Stary cmentarz Borysławski przestał istnieć na początku lat 90. XX wieku. Znajdował się w bezpośrednim sąsiedztwie kościoła parafialnego św. Barbary. W Borysławiu, na tak zwanej Hukowej Górze, istnieje jednak również inny cmentarz, położony 2,5 km od tego starego. Jest on w większości zarośnięty roślinnością i nieczynny.
Najstarsze nagrobki pochodzą z końca XIX wieku, co może wskazywać okres założenia tejże nekropolii. Według Hausera pomniki są interesujące, mimo braku wartości artystycznej.  Dominują krzyże żeliwne, „pod którymi spoczywają m.in. dawni pracownicy Borysławskiego zagłębia naftowego i salin”. Autor wymienia nagrobki: „Stefanii Rogowskiej (zm. 1932), zwieńczony rzeźbą klęczącego anioła pod krzyżem”, „Adama Burczymuchy Pałaszewskiego (zm. 1931), kierownika kopalni, uczestnika powstania 1963 roku czy Józefa Lorenca (zm. 1932) – „skałki zwieńczone rzeźbą tańczącego aniołka”.
W 2007 roku (kiedy opublikowano książkę Hausera) postępowała dewastacja cmentarza, a konkretnie budowa szop i latryn w jego sąsiedztwie.

Wiktoria Grabowska