Michał Tadeusz Grażyński właśc. Michał Tadeusz Kurzydło, ps. „Borelowski”, (1890-1965), urodzony w Gdowie, zmarły w Londynie, syn Michała Kurzydło i Marianny z Zastawniaków, kapitan rezerwy piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, społeczny i harcerski, doktor filozofii i prawa, wojewoda śląski, politycznie związany z sanacją. W czasie I wojny światowej został zmobilizowany do cesarskiej i królewskiej Armii. W 1918 wstąpił do Wojska Polskiego i służył w Oddziale II Sztabu Generalnego. W 1920 został zatwierdzony w stopniu porucznika. Działał na rzecz plebiscytu na Spiszu i Orawie, na Górnym Śląsku. Uczestniczył w II i III powstaniu śląskim. W 1919 został kapitanem. W latach 1921-1926 pracował naukowo na Uniwersytecie Jagiellońskimi. Prawdopodobnie współpracował z polskim wywiadem wojskowym. Był związany z organizacją „Zet”. Od 1925 pełnił funkcję wojewody śląskiego i zabiegał o rozwój regionu na rzecz Rzeczpospolitej. Był prezesem Śląskiego Okręgu Wojewódzkiego Ligę Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej, przewodniczącym Oddziału Śląskiego ZHP, przewodniczącym ZHP (1931–1939), przewodniczącym Biura Skautów Słowiańskich (1934–1936). 5 września 1939 został mianowany ministrem ds. propagandy. 17 września 1939 wyjechał wraz z rządem do Francji. W październiku 1939 utworzył Naczelny Komitet Wykonawczy. Z powodu swojej działalności sanacyjnej, został przez rząd RP na uchodźstwie pozbawiony funkcji przewodniczącego ZHP i zesłany do Rothesay. W latach 1943–1945 ponownie pełnił służbę w Wojsku Polskim, po zakończeniu wojny został awansowany na podpułkownika. Po wojnie mieszkał w Wielkiej Brytanii. Był jednym z założycieli i działaczem Ligi Niepodległości Polski (1944), przewodniczącym ZHP poza granicami kraju (1946–1951).