Janina Baranowska (1925-2022) – polska malarka tworząca na emigracji. Po uwolnieniu z kołchozu w Kazachstanie w 1941 roku pracowała jako pomocnik stolarza. Rok później gdy trafiła do Palestyny ukończyła tam kurs samochodowy i rozpoczęła naukę w polskiej szkole. Została skierowana na naukę rysunku do Wlastimila Hofmana w Nazarecie, następnie ukończyła kurs łączności w Egipcie. W 1945 roku zamieszkała w Szkocji. Następnie przeniosła się do Edynburga, gdzie uczęszczała do gimnazjum i liceum w Dunalastair House. W 1947 roku wyjechała do Londynu, gdzie rozpoczęła trzyletnie studia w Borough Polytechnic, ucząc się malarstwa u syna polskich emigrantów Davida Bomberga. Po wyjściu za mąż i urodzeniu syna uczęszczała w latach 1951-1954 na wykłady Mariana Bohusza-Szyszko w Studium Malarstwa Sztalugowego Polskiego Uniwersytetu na Obczyźnie. Od 1955 do 1956 roku uzupełniała wykształcenie w Putney School of Art. Należała również do Women's International Art Club, International Association of Art, National Society of Painters oraz do Zrzeszenia Artystów Plastyków Polskich, gdzie w 1958 objęła funkcję sekretarza, a w latach 1981-1991 była prezesem.