Duża modernistyczna świątynia, nawiązująca do bazylik wczesnochrześcijańskich, powstała na pocz. XX w. Przebudowano ją w 1930 r., dodając m.in. wysoką dzwonnicę. Mieści się tu siedziba katolickiej parafii dzielnicy Chêne-Bourg, rezydencjonalnego przedmieścia Genewy. Elewacje kościoła pozbawione są dekoracji i rozczłonkowania. Jedynym elementem rozbijającym surowość ścian są dwie niewielkie mozaiki Stryjeńskiego, flankujące kruchtę w fasadzie zachodniej. Były one jednym z pierwszych jego dzieł własnych w Genewie (1949), realizowanym równolegle do malowidła ściennego kościoła w Challes-les-Eaux w Sabaudii. Pole po prawej stronie kruchty wypełnia szczelnie stojąca postać patrona, św. Franciszka Salezego, po lewej: postać św. Pawła (pod którą wstęga z sygnaturą „Stryjenski px / Antonietti M.” - René Antonietti był znanym genewskim autorem mozaik). Zachowany szkic ujawnia projekt niezrealizowanej kontynuacji dekoracji fasady: sceną Opłakiwania w tympanonie oraz figurami aniołów w bocznych częściach.

Surową ekspresję architektury wnętrza bazyliki urozmaica kilka tylko składników wyposażenia (mensa ołtarzowa, kazalnica wymienione po 1950) oraz skupione nad apsydą wielkie mozaiki Stryjeńskiego. To największe jego dzieło w zakresie sztuki religijnej powstawało w latach 1950-1955, już bez pomocy Antoniettiego. O ile w mozaikach fasady odnaleźć można odniesienia stylistyczne lokalne, zwłaszcza do genewskich mozaik Alexandre’a Cingria (czołowego dekoratora okresu międzywojennego, u którego polski artysta uczył się w Genewie w 1943), to styl wystroju apsydy jest zdecydowanie bardziej archaizowany. Stryjeński nawiązywał tu do wzorów bizantyjskich, zgodnych z duchem architektury kościoła. Najbliższe inspiracje, np. w zakresie motywów ornamentalnych zastosowanych na sklepieniu prezbiterium, stanowią mozaiki kościoła San Vitale w Rawennie. Artysta mógł je osobiście studiować jeszcze w czasie służby w armii gen. Władysława Andersa, a także w czasie podróży po Włoszech w 1946 r., nie jest to jednak potwierdzone. Także na poziomie ikonograficznym panuje tu świadomie realizowany tradycjonalizm: symetrycznie zakomponowana, hieratyczna scena w apsydzie przedstawia na złotym tle Chrystusa tronującego w otoczeniu Marii i świętych Jana Ewangelisty oraz Piotra. Po prawej stronie hołd Zbawicielowi składa patron kościoła, św. Franciszek Salezy, ukazany tu jako biskup (funkcję tę objął w Genewie w 1602 r.). Figuralnego programu dopełniają mozaiki na łuku tęczowym, z dwoma archaniołami symetrycznie umieszczonymi po obu stronach nawy. Po prawej stronie archanioł podtrzymuje model tutejszego kościoła. Pod nim znajduje się sygnatura „JS”. Inaczej niż postaci w apsydzie opracowane formalnie, geometryzowane figury archaniołów mogą przywodzić na myśl przedwojenne dzieła matki Jacka, Zofii Stryjeńskiej. Syn wybitnych polskich artystów (ojcem jego był architekt Karol Stryjeński) osiadł w Genewie, gdzie mieszkała już jego matka (związki rodziny z tym miastem rozpoczęły się jednak w 1837 r., gdy przybył tam inżynier i kartograf Aleksander Stryjeński). Uroczysty pogrzeb przedwcześnie zmarłego Jacka Stryjeńskiego odbył się w tym właśnie kościele, a w mowach pogrzebowych nawiązano do wymowy programu mozaik. Realizacja genewska należy do najciekawszych przykładów mozaiki kościelnej w latach powojennych w Szwajcarii; w sztuce polskiej tego czasu nie ma analogii.