Przysadzisty obelisk-totem przepołowiony został ciężką formą poziomą, dzięki której nabiera kształtu przypominającego krzyż. Na tej poprzecznej, sfalowanej bryle wykuty jest w płaskorzeźbie zarys mapy Francji, w którą z kolei wpisany został narys polskiego orła. Napis dwujęzyczny „Polkom i Polakom w dowód wdzięczności - region Nord-Pas de Calais”, również wykuty w bryle pomnika.

Z okazji 60-lecia początków emigracji polskiej na północy Francji, tak silnie zaznaczającej się w historii tego przemysłowego regionu, jego władze ufundowały dziękczynny pomnik. Miał on symbolizować przyjaźń francusko-polską i udział Polaków w rozwoju departamentów regionu Pas-de-Calais, a także wspólne cierpienia wojenne. Stał się też okazją do zamanifestowania politycznej współpracy lokalnych władz z władzami PRL, których przedstawiciele brali udział w uroczystej inauguracji (podobnie jak orkiestra górników z Katowic). Jednocześnie w Lille odbyło się kilka koncertów i wystaw polskich, otwarto też siedzibę konsulatu polskiego.

Piaskowiec, z którego wykonano pomnik, pochodził z Gór Stołowych. Forma rzeźby - wyrazisty znak o metaforyce niejednoznacznej, ale skoncentrowanej na skojarzeniach czytelnych głównie dla Polaków - wraz z ekspresyjnym potraktowaniem faktury kamienia (nacinanego w wielu miejscach), rozczłonkowaniem poranionej jakby materii, przywodzą na myśl znane pomniki martyrologiczne w Polsce lat 60. i wczesnych 70. Wcześniej rzeźbiarz warszawski - ale urodzony we Francji jako syn emigranta - Antoni Ślęzak posłużył się podobną poetyką w pomniku żołnierzy polskich II Dywizji Strzelców Pieszych na cmentarzu w Winterthur. Z okazji odsłonięcia pomnika w Lille zorganizowano wystawę monograficzną Ślęzaka, dzisiaj niemal całkowicie zapomnianego rzeźbiarza i medaliera.

W 1979 r. Stanisław Srocki z Association des Combattants Polonais et de leur Familles dodał do pomnika orła w koronie. Obecnie pomnik jest w złym stanie, piaskowiec silnie zwietrzał, zarysy pierwotnych form płaskorzeźb oraz napisy są trudne do odnalezienia.