Kościół wg projektu znanego architekta Georges’a-Henri’ego Pingussona wybudowano w latach 1958-1963. Ta żelbetowa świątynia na okrągłym planie zastąpiła kościół zniszczony w czasie II wojny. Powstała z inicjatywy proboszcza, księdza Sindta, który przyczynił się do udziału w realizacji (rzeźb, witraży, malowideł) kilku wybitnych artystów współczesnych. Wejście do kościoła prowadzi od zachodu, wzdłuż kamiennego muru, na którym wyryto w cementowym pasie cytat z Apokalipsy św. Jana: „Le Christ est venu pour rassambler dans l’unité les fils de Dieu dispersés”. Na tle tego napisu i malowniczej faktury brązowych kamiennych okładzin powieszony jest jasnoszary posąg Chrystusa - wychudzona, nadmiernie wydłużona postać pokazująca obie - nienaturalnie wielkie - dłonie ze stygmatami. Kubizowane ujęcie korpusu, wyostrzona ekspresja mimiki twarzy składają się na jeden z najbardziej wstrząsających obrazów Ukrzyżowanego w powojennej sztuce europejskiej. Figura w dodatku robi wrażenie jakby przypadkowo powieszonej na zewnętrznej ścianie budynku plebanii, połączonego z kościołem. Siła ekspresji znakomitego posągu bierze się również z jego obecności niemal na poziomie wiernych zmierzających do świątyni. Dzieło nie ma analogii w rzeźbie francuskiej po 1945 r., formuła ekspresjonizmu Lamberta-Ruckiego może jedynie przypominać malarzy mizerabilistów lat 40.

Wizerunki Chrystusa zajmują szczególne miejsce w dorobku Lamberta-Ruckiego. Wielokrotnie pojawiały się w nich fascynacje artysty sztuką średniowieczną, m.in. krucyfiksami romańskimi i późnogotyckimi czy malarstwem bizantyjskim. Wewnątrz kościoła w Boust Lambert-Rucki wykonał również polichromie ścienne o tematyce chrystologicznej. Rucki współpracował z Pingussonem już w 1937 r. w dekoracji pawilonu na wystawę światową w Paryżu, potem ich znajomość owocowała kilkoma kolejnymi realizacjami. Obecnie kościół i plebania są opuszczone i zamknięte, ulegają powolnej degradacji. Stan zachowania cementowego posągu jest dobry, brak natomiast danych o losach innego dzieła Lamberta-Ruckiego, krucyfiksu z brązu, zawieszonego pierwotnie w kościele nad ołtarzem u sklepienia.