Montauban, centrum konferencyjno-rozrywkowe Eurythmie, proj. Stanisław Fiszer, proj. 1998, budowa 1999-2000, fot. Andrzej Pieńkos, 2015
Licencja: CC BY-SA 4.0, Źródło: Instytut Polonika, Warunki licencji
Fotografia przedstawiająca Sala centrum konferencyjno-rozrywkowego Eurythmie w Montauban
Montauban, centrum konferencyjno-rozrywkowe Eurythmie, proj. Stanisław Fiszer, proj. 1998, budowa 1999-2000, fot. Andrzej Pieńkos, 2015
Licencja: CC BY-SA 4.0, Źródło: Instytut Polonika, Warunki licencji
Fotografia przedstawiająca Sala centrum konferencyjno-rozrywkowego Eurythmie w Montauban
Montauban, centrum konferencyjno-rozrywkowe Eurythmie, proj. Stanisław Fiszer, proj. 1998, budowa 1999-2000, fot. Andrzej Pieńkos, 2015
Licencja: CC BY-SA 4.0, Źródło: Instytut Polonika, Warunki licencji
Fotografia przedstawiająca Sala centrum konferencyjno-rozrywkowego Eurythmie w Montauban
 Prześlij dodatkowe informacje
Identyfikator: POL-001384-P

Sala centrum konferencyjno-rozrywkowego Eurythmie w Montauban

Identyfikator: POL-001384-P

Sala centrum konferencyjno-rozrywkowego Eurythmie w Montauban

Warianty nazwy:
Salle Eurythmie

Wielka i prestiżowa inwestycja na przełomie stuleci, współfinansowana przez państwo francuskie, radę regionu i miasto, należy do największych realizacji Stanisława Fiszera, specjalizującego się we Francji w budynkach publicznych. Projekt został wyłoniony w konkursie. Kompleks powstał w ramach rewitalizacji podupadłej dzielnicy, na miejscu dawnego dworca tzw. gare de Villenouvelle, i z wykorzystaniem jego elementów: zachowano niemal niezmieniony budynek wejściowy z kasami (pochodzący z końca XIX w.), fragmenty ścian, płaskorzeźbione detale dekoracyjne, a obok budynków także części rampy i torowisk. Przekształcono także duży teren w otoczeniu budowli, tworząc obszerny plac parkingowy i park publiczny, a przed wejściami do budynku głównego patio z kolorową rzeźbą-logo instytucji.

Główna sala może pomieścić do 3300 widzów. Odbywają się tu koncerty, spektakle taneczne i teatralne, corocznie w maju festiwal piosenkarski „Alors chante!”. Foyer o powierzchni 350 m2 jest przystosowane do różnych imprez, może być po adaptacji salą kongresową. We wnętrzach dominuje beton w kolorach szarym, błękitnym i czerwonym. Strop sali koncertowej wyłożony jest drewnem. Scena może być otwierana także na zewnątrz, umożliwiając duże imprezy plenerowe. Fiszer zastosował tu, jak w wielu swoich innych francuskich realizacjach kontrasty dużych gładkich połaci surowego betonu i tafli szkła (dających brutalistyczny efekt), klinkierowych czerwonych płytek (ożywiających górną część elewacji od strony ulicy), „industrialnych” akcentów metalowych (rynny, drzwi, wentylatory itd.).

Otwarcie budynku 20 czerwca 2000 r., po zaledwie rocznym okresie budowy było znaczącym wydarzeniem w regionie. Lokalna prasa odnotowała je, podkreślając surową elegancję architektury i umiejętne zespolenie „starego z nowym”, a także rozmach inwestycji. Odtąd Eurythmie stanowi ważne miejsce kultury i rozrywki w departamencie.

Osoby powiązane:
Czas powstania:
projekt 1998, budowa 1999-2000
Twórcy:
Stanisław Fiszer (architekt; Polska, Francja)(podgląd)
Publikacja:
26.09.2024
Ostatnia aktualizacja:
26.09.2024
Opracowanie:
prof. Andrzej Pieńkos
rozwiń

Projekty powiązane

1
  • Katalog poloników Zobacz