Jedna z pierwszych i zarazem najbardziej znacząca (z powodu rangi instytucji i prestiżowej lokalizacji) spośród licznych francuskich realizacji Stanisława Fiszera (ur. 1935), powstała w wyniku zwycięstwa konkursowego z 1983 r., przyczyniła się w decydującym stopniu do utrwalenia jego pozycji we Francji. Brutalistyczna fasada od strony ulicy wpisuje się wbrew pozorom w starą zabudowę dzielnicy Marais, pełna jest przy tym subtelnych i zaskakujących detali oraz gier materiałowych, tworzących sugestię budynku narastającego w czasie i malowniczo zróżnicowanego.

Budynek na planie wydłużonego prostokąta, złożony z dwóch członów połączonych galerią, powstał w sąsiedztwie starych gmachów Archiwów Narodowych, mieszczących się w zabytkowych pałacach, m.in. Hôtel de Rohan i Hôtel de Soubise. Zamyka on od strony ulicy Quatre-fils teren ogrodów pałacowych. Proporcje gmachu i większość zasadniczych składników artykulacji nawiązują do architektury zastanej. Fasada ogrodowa ma całkowicie odmienny charakter od ulicznej: pojawiają się w niej reminiscencje klasyczne, panuje większy rygor kompozycyjny; wykorzystano tu również autentyczny dawny portal drukarni narodowej. Główne wejście mieści się w bocznej, krótszej elewacji i zaznaczone jest wieżą-rotundą, której stylistyka high-tech kontrastuje wybitnie z okolicznymi zabytkami. Gmach mieści przede wszystkim hall informacyjny i nowoczesne sale studyjne, w których udostępniane są dokumenty archiwalne. Zasadniczo podzielony na dwie kondygnacje naziemne o wysokości 7 m każda, w poszczególnych częściach przecinany jest jeszcze na pośrednie poziomy antresol. O charakterze wnętrz decydują głównie drewniane panele i uzyskiwane w nich podziały. CARAN połączony jest z pozostałymi gmachami archiwów podziemnymi pasażami. Obecnie funkcjonalność poszczególnych pomieszczeń ulega ponownie zmianom, w związku z przeniesieniem dużej części archiwaliów do nowej siedziby pod Paryżem i postępującą ich digitalizacją. Fiszer projektował także meble do wnętrz Archives Nationales. Autorem płaskorzeźby w brązie w fasadzie ulicznej jest Yvan Theimer, projektantem krat (w dużym stopniu narzucających estetykę budynku) Pierre Gaucher, zaś piramidy w rotundzie wejściowej - Adalberto Mecarelli.