Rzeźba przedstawia Kopernika w stroju z epoki, wspartego o kolumnę i leżące na niej księgi i zwoje. Ustawiona jest na niskim cokole. Pomnik powstał zapewne w związku z 400-leciem urodzin astronoma i założeniem wówczas w Rzymie (ze wspólnej polsko-włoskiej inicjatywy) Muzeum Kopernikańskiego, do którego dzieła przekazali m.in. polscy artyści Wiktor Brodzki i Henryk Siemiradzki. Posąg do 1883 r. pozostawał w pracowni rzymskiej Sosnowskiego, następnie wystawiony na Międzynarodowej Wystawie Sztuk Pięknych w Rzymie, po czym podarowany Zmartwychwstańcom (od zakończenia budowy ich nowego kościoła w 1889 stoi na obecnym miejscu).

Sosnowski już wcześniej kilkakrotnie przedstawiał wybitnych przedstawicieli dawnej kultury polskiej, szukając kompromisowego ujęcia między wiarygodnością historycznego kostiumu a konwencją klasycystyczną, dziedziczoną po swoim mistrzu Pietro Teneranim. „Astronom stoi „en face”, w kontrapoście (...). Jedynym odstępstwem od lekko antykizowanych [wcześniejszych jego] pomników Czackiego, Mickiewicza i ks. Skargi, było nałożenie Kopernikowi na ramiona płaszcza podbitego futrem, z dużym kołnierzem z wyłogami. W ten sposób posąg fromborskiego kanonika stał się najmniej klasycznym dziełem artysty, ale równie zimnym, pozbawionym naturalności jak poprzednie” (Lechosław Lameński). Wydaje się, że również twarz uczonego została ujęta w sposób niezgodny z klasycyzującą stylistyką; być może Sosnowski wzorował się tu na rzeźbie późnogotyckiej. Model gipsowy pomnika znajduje się w Papieskim Kolegium Polskim. Kościół i klasztor Zmartwychwstańców zawierają wiele ciekawych, a zapomnianych dzieł malarstwa i rzeźby polskiej XIX i XX w., Kopernik u wejścia w obręb ich kompleksu stał się wizytówką tego zapomnianego muzeum sztuki.