Zbombardowany w czasie II wojny światowej, rozebrany w 1960 r. pałac stanowił w początku XX w. jedno z centrów życia kulturalnego Wiednia. Siedziba sławnego kolekcjonera „roztaczała bajkowy przepych”, jak pisano w austriackiej prasie. Całe pierwsze piętro przeznaczono na ekspozycję dzieł sztuki.

„Neobarokowy pałac, położony w tzw. dzielnicy dyplomatycznej, gdzie miały swoją siedzibę ambasady angielska, niemiecka i rosyjska, w bezpośrednim sąsiedztwie Belwederu był miejscem, w którym spotykała się wiedeńska i międzynarodowa elita intelektualna wieku XIX i początku wieku XX” (J. Winiewicz-Wolska).

16 lutego 1902 r. odbyła się uroczysta inauguracja pałacu, kilka miesięcy później wielkie przyjęcie dla miłośników sztuki, które uświetnił odczyt znanego pisarza Hugona von Hofmannsthala; w tymże roku hrabia opublikował przewodnik po swoim pałacu, rozdawany gościom. Rezydencja i jej zbiory nie były dostępne publicznie, ale otwarty sposób bycia Karola Lanckorońskiego, urządzane tam koncerty i dyskusje naukowe sprawiały, że znała ją bardzo szeroka publiczność. Pałac wznosił on u szczytu swojej kariery mecenasa i kolekcjonera, jako „ramy dla dzieł sztuki minionych epok”, jak pisał. Sam wybrał wzory architektoniczne dla pałacu i narzucił je architektom: miał to być austriacki późny barok. Były to zresztą wzory, które najchętniej stosowała spółka Fellner i Helmer, np. w budowanych równocześnie pałacu Rotschildów w Wiedniu czy Kasynie Szlacheckim we Lwowie. Ogrody pałacu graniczyły z barokowymi ogrodami Belwederu. Od ulicy poprzedzał pałac podjazd z dwiema okazałymi bramami w ogrodzeniu, którego kraty również nawiązywały do wzorów XVIII w.

Pomieszczenia I piętra, tzw. Kunsträume, mieściły zbiory starożytne i malarstwo dawne z kolekcji Lanckorońskiego, jednej z największych w Wiedniu. Obrazy rozmieszczone były wg szkół narodowych, a całe zbiory uporządkowane na sposób muzealny. Dużą część kolekcji udało się uratować w czasie i po II wojnie światowej i trafiła ona do Polski pod koniec XX w. dzięki zapisowi córki hrabiego, historyczki sztuki Karoliny.