W początkach XVII wieku zgromadzenie franciszkanów konwentualnych ubiegało się o możliwość stworzenia klasztoru w Suchej Woli niedaleko Lwowa. W roku 1617 władze miasta wyraziły na to zgodę, która niedługo potem została zatwierdzona przez króla Zygmunta III Wazę. Jedynym zastrzeżeniem ze strony magistratu był warunek, by budynki zostały wzniesione z drewna przez wzgląd na bezpieczeństwo grodu. Ewentualne najazdy tatarskie były wówczas zagrożeniem, które brano pod uwagę w pierwszej kolejności, jeśli chodzi o strategię zagospodarowania terenu. Kompleks z drewna powstał więc w roku 1630 i w istocie osiemnaście lat później został zniszczony. W roku 1669 podjęto decyzję o odbudowie kościoła i klasztoru, jednak kształt, który możemy podziwiać dziś, to efekt fundacji, która miała miejsce dopiero w roku 1718. Nowy kościół zbudowano w stylu dojrzałego baroku, a całość ukończono w roku 1739.

Na skutek pierwszego rozbioru Polski w roku 1772 Austriacy zajęli Lwów, a klasztor uległ kasacie. W roku 1786, do pustego kompleksu przeniesiono parafię św. Antoniego. Poprzednią jej siedzibę (kościół Piotra i Pawła) przekazano grekokatolikom.

Koniec II wojny światowej nie wiązał się z zamknięciem kościoła. Wprawdzie przebywający na jego terenie franciszkanie musieli opuścić obiekt pod naciskiem komunistów, ale sama parafia pozostała (obok katedry lwowskiej) jedynym rzymskokatolickim kościołem funkcjonującym w mieście bez żadnych przerw od roku 1945 do dziś.

Architektura

Kompleks obiektów obecnie położony jest w dzielnicy Łyczaków na wznoszącym się terenie. Pod względem umiejscowienia wpisuje się w tkankę miejską. Towarzyszy mu symetryczny układ ulic. Otoczony jest przez dość wysoki mur. Kościół św. Antoniego reprezentuje styl dojrzałego baroku. Zbudowany jest na trzech nawach, w układzie charakterystycznym dla bazyliki. W środku znajdują się rzeźby ołtarzowe będące dziełem Tomasza Huettera i Sebastiana Fesingera, obrazy pędzla W. Łuczyckiego oraz malowidła późnogotyckie. Najcenniejsze z nich to „Bogurodzica z Chrystusem i św. Anną” (1520) tytułowany także jako „Św. Anna Samotrzeć”. Przeważająca część obrazów to jednak dzieła XVIII wieczne, oprawione w rokokowe ramy. Ogólny wystrój wnętrza to styl rokokowy przemieszany z barokiem. Po obu stronach obiektu znajdują się kaplice urządzone w barokowym stylu.

Do najważniejszych elementów powiązanych z wystrojem i wyposażeniem kościoła należą także:

· Witraż przedstawiający „Złożenie do grobu w kaplicy Jezusa Ukrzyżowanego”,

· Witraż w kaplicy ŚŚ. Barbary i Józefa,

· Ołtarz św. Teresy tamże wraz z obrazem,

· Portret Konstantego Krzysztofa ks. Wiśniowieckiego,

· Portret Anny z Chodorowskich ks. Wiśniowieckiej,

· Liczne obrazy i rzeźby hagiograficzne, w tym także feretrony z wizerunkami św. Antoniego Padewskiego i śś. Piotra i Pawła.

Ważne informacje:

· Jeden z największych polskich poetów, Zbigniew Herbert, został ochrzczony 26 grudnia 1924 roku właśnie w kościele parafialnym św. Antoniego we Lwowie.

· Nie wszyscy franciszkanie w roku 1945 zdecydowali się przenieść z Lwowa. Na miejscu pozostał o. Rafał Kiernicki, który w roku 1989 wpłynął na powrót zakonników do miasta, a w roku 1991 został podniesiony do rangi biskupa przez Jana Pawła II.

· Obecni we Lwowie franciszkanie opiekują się aż czterema wspólnotami: polską, rosyjską, ukraińską i litewską. We wszystkich tych językach uprawiają posługę kapłańską.