Zarys historyczny
Pierwsze wzmianki o Słońsku pojawiły się już w XV wieku. Zostało ono wówczas odnotowane jako własność Marcina Korawy. Tą leżącą 13 km na północny wschód od Drohobycza miejscowością władali w późniejszych wiekach m.in. Jakub Słoński, Rafał Słoński, bracia Oparscy, Eustachy Kunat i Samuel Słoński. Parafia podlegała pod Rychcice, a od roku 1911 pod Lipowiec. Kaplica w Słońsku powstała w roku 1884. Konsekracja miała miejsce rok później. Według źródeł, gdy miejscowość została objęta przez parafię w Lipowcu, proboszcz świadczył posługę kapłańską dwa razy w miesiącu.

W czasie I wojny światowej zarekwirowano dwa z czterech dzwonów na cele wojskowe. W roku 1929, między innymi dzięki wsparciu ze strony firmy „Polmin”, przeprowadzono remont kaplicy. W przededniu II wojny światowej lipowiecki proboszcz, Tomasz Sapyta, rozpoczął starania o utworzenie w Słońsku niezależnej parafii. Niestety wielki globalny konflikt przerwał działania. Po zakończeniu wojny kaplicę zamknięto i utworzono w niej magazyn kołchozowy. W roku 1992 wróciła w ręce katolików.

Architektura
Obiekt znajduje się na skraju wsi. Otacza go niewielki placyk, wydzielony ogrodzeniem. Kaplicę zbudowano na podmurówce z wykorzystaniem drewna. Dachy pokryte są blachą. Bryła opiera się o jedną nawę oraz węższe, niższe i krótsze prezbiterium zamknięte trójbocznie i zwieńczone wielospadowym dachem. Od zachodu do nawy przylega niższa, prostokątna kruchta zamknięta z kolei dwuspadowym dachem. Od południa znajduje się zakrystia z jednospadowym dachem. Dach nad nawą jest dwuspadowy. Na jego wschodnim krańcu znajduje się wieżyczka na sygnaturkę na planie kwadratu. Obito ją blachą i zwieńczono daszkiem namiotowym zakończonym kulą z krzyżem. Okna w nawie oraz otwory wejściowe są w kształcie prostokąta.

W środku otynkowano ściany. W prezbiterium oraz na łuku tęczowym można dostrzec polichromię opartą na motywach haftu huculskiego, czyli najprościej mówiąc swoistego, ludowego wzoru charakterystycznego dla kultury huculskiej. Arkada łuku tęczowego opiera się o kształt zaostrzonej paraboli. Chór muzyczny wsparto na słupach. Wchodzi się nań przez kręcone schody umieszczone w północno-zachodnim narożniku budowli. Nad nawą i nad prezbiterium zastosowano pseudosklepienia kolebkowe z desek. Z kolei kruchtę i zakrystię wieńczą stropy.

Oryginalne wyposażenie kaplicy zaginęło. Jednak obecnie najważniejszymi elementami związanymi z wnętrzem oraz otoczeniem obiektu są m.in.:
• Ołtarz główny Serca Pana Jezusa (1928) autorstwa Wincentego Witolda Rawskiego,
• Organy,
• Feretrony,
• Obrazy: Najświętsze Serce Jezusa, Zdjęcie z krzyża, Matka Boska, Matka Boska Częstochowska, Św. Teresa,
• Dzwonnica drewniana (ok. 1926) wraz z trzema dzwonami, poświęconymi w r. 1926.