Zarys historyczny
Czajkowice leżą na południe od Rudek, po lewej stronie Dniestru. Pierwsze wzmianki o tej miejscowości pochodzą z roku 1349. W wiekach XIX-XX stanowiły własność m.in. Tadeusza Szczepańskiego, Józefa Białoskórskiego, a także Balów i Turnów. Trudno ustalić pod którą parafię podlegały Czajkowice. W różnych źródłach występują bowiem różne dane. Wiadomo na pewno, że w roku 1905, kiedy w Pohorcach utworzono ekspozyturę, Czajkowice weszły w jej skład. Niejaki Białoskórski w roku 1889 ufundował w miejscowości drewnianą kaplicę. W latach 30. XX wieku rozpoczęto budowę murowanego obiektu sakralnego, który jednak nie został ukończony. Nie udało się też otworzyć we wsi niezależnej parafii.

Po II wojnie światowej niedokończony murowany kościół wykorzystywano jako magazyn kołchozowy. Obecnie popada w ruinę.

Architektura
Ceglany kościół zbudowano na rzucie prostokąta. Jest to obiekt od razu zwracający uwagę swoim prostym, masywnym, niemal warownym charakterem. Składa się z jednolitej nawy i mniejszej oraz węższej prostokątnej kruchty.

W elewacjach uwagę zwraca wysoki cokół, który został zamknięty gzymsem kapnikowym. Według Marka Wójcika fasada została zwieńczona szczytem schodkowym. W obecnym kształcie ruin nie widać wyraźnie zarysowanego akcentu schodkowego. Partie ścian powyżej cokołu podzielone zostały wąskimi lizenami. W elewacjach bocznych uwagę zwracają prostokątne okna, które zostały zgrupowane po dwa. Współcześnie są one w większej części zamurowane. Dwuspadowy dach został pokryty dachówką. Obecnie obiekt nie posiada już dachu (stan na listopad 2023) i ulega coraz głębszemu rozpadowi.

Trudno powiedzieć, jak wyglądało lub miało wyglądać wnętrze obiektu. Jeszcze do lat 90. struktura budowli zachowana była we względnie dobrym stanie. Nie da się jednak jednoznacznie ocenić, które z brakujących elementów uległy destrukcji z czasem, a które nie zostały dokończone w trakcie budowy.