Zarys historyczny
Czernichów nad rzeką Strwiąż znajduje się na północ od Sambora. W poszukiwaniu tej miejscowości należy uważać, by nie pomylić jej z innymi, których nazwy brzmią identycznie. Wśród najczęstszych mylnych tropów w pierwszej kolejności pojawia się Czernihów pisany przez samo „h” niedaleko Kijowa. Drugim, już nieco bliższym przykładem, jest Czernichów nad rzeką Seret obok Tarnopola. Omawiany tu Czernichów wzmiankowany był w źródłach już w XV wieku. Wówczas to wchodził w skład ekonomii samborskiej. Z czasem jednak stał się osobną dzierżawą. Wśród właścicieli przewijają się m.in.: Rafał Grochowski, Mikołaj Rzeszowski, Jerzy Madaliński, czy Konstanty Szeptycki. Pod koniec XIX i w XX wieku należał do rodziny Lewickich. Wieś podlegała pod różne parafie. Początkowo pod Łanowice, później Sambor, następnie Kalinów, aż w końcu Koniuszki Siemianowskie, w których założono farę w roku 1925.

W roku 1879 miała miejsce konsekracja niewielkiego drewnianego kościoła, który dość mocno ucierpiał podczas I wojny światowej. Nie dość, że jego mury zostały naruszone przez pociski artyleryjskie, to jeszcze w roku 1917 skonfiskowano dzwon.

W roku 1924 miał miejsce remont oraz poświęcenie nowych dzwonów. Niestety w roku 1946 obiekt zamknięto. W roku 1961 przejęła do Cerkiew prawosławna. Obecnie służy grekokatolikom. Obiekt funkcjonuje jako Cerkiew Świętych Apostołów Piotra i Pawła.

Architektura
Obiekt mieści się na ogrodzonym placyku. W przeszłości był najprawdopodobniej w całości drewniany. Później otynkowano prezbiterium (stan na rok 1992). Dziś (2023) jest otynkowany i w pełni przekonwertowany stylistycznie na estetykę charakterystyczną dla kościołów wschodnich.

Kościół został zbudowany na rzucie wydłużonego prostokąta. Od strony prezbiterium został zamknięty wielobocznie (dziś ta część jest w dużej mierze zaoblona). Od północy znajduje się murowana zakrystia, od południa przybudówka, a od wschodu niewielka kruchta. Wszystkie te segmenty zostały zbudowane na rzutach prostokątnych. Okna są w większości prostokątne i zamknięte półkoliście. Dachy zastosowano dwuspadowe, a na zakrystii trójspadowy. Wszystkie są pokryte blachą. Obecnie tuż przed częścią prezbiterium na dachu znajduje się cebulasta kopułka zakończona krzyżem, charakterystyczna dla kościołów wschodnich.

Okna są prostokątne, zamknięte półkoliście, po trzy w ścianach bocznych nawy i dwa w apsydzie. Wnętrze zostało nakryte wygiętym kolebkowo stropem. Chór muzyczny jest drewniany. Nieznane są losy oryginalnego wyposażenia. W otoczeniu kościoła znajduje się drewniana dzwonnica.