Krzyż z podstawą na cokole - piaskowiec/sztuczny kamień?  i podstawie dwustopniowej:  I stopień -  piaskowiec /sztuczny kamien?, II stopień - beton. Nagrobek wykonany wg unikatowej XIX-wiecznej technologii. Warsztat nieznany – nagrobek jest odleglejszym importem, zapewne z obszaru Królestwa Kongresowego. Ogrodzenie - płot z prętów żelaznych, czarna farba, brak furtki.

Według opinii prof. dr. hab. Janusza Smazy:

„Nagrobek wykonany prawdopodobnie z niskiej jakości piaskowca z dużą ilością żelaza lub w sztucznym kamieniu (odlew): wypełniacze z różnorodnych frakcji drobnego piasku w tym żelaza (?) oraz spoiwa z cementu portlandzkiego (?), o czym świadczą białe zacieki w podstawie krzyża. Tę formę krzyża pokryto czarną warstwą „uszlachetniającego” surowca. Warstwa ta prawdopodobnie jest grubości min. 2-3 mm do max 6-8 mm (w przypadku części z napisem). Warstwę wykonano z bardzo dobrych wypełniaczy, na przykład: piaski, granity, marmury (niemal pylastej granulacji) oraz czarnych pigmentów, których w XIX wieku wybór był ogromny. Spoiwem prawdopodobnie był cement portlandzki z dodatkami, które umożliwiły uzyskanie poleru a także spowodowały zabezpieczenie warstwy zewnętrznej. Interesujący sposób wykonania inskrypcji. Prawdopodobnie została „wycięta” i cyzelowana w odpowiednio grubej warstwie „uszlachetniającej” w celu uzyskania odpowiedniego tła fakturowanego.  „Smaczkiem” napisu jest to, że autor nie użył litery „ł” a tylko literę „t”. Zaskakuje (na niekorzyść stanu zachowania) duża ilość przebarwień żelazistych, zwłaszcza w miejscu połączenia krzyża z podstawą. Jedną z przyczyn może być sposób połączenia tj. niewłaściwy (?) system mocujący z niskiej klasy stali. Nawarstwienia biologiczne (glony, porosty) i inne są wynikiem naturalnych procesów starzenia. Warsztat nagrobka jest unikalny, zwłaszcza że nagrobek funkcjonuje w bardzo trudnych warunkach klimatycznych. Zakres złuszczeń warstwy „uszlachetniającej” jest i tak niewielki”.

Mogiła ziemna.