Pius Weloński (1849-1931) – polski rzeźbiarz, malarz. W latach 1868–1872 uczył się w Szkole Rysunkowej w Warszawie, gdzie jego nauczycielami byli m.in.: Konstanty Hegel (rzeźba) i Rafał Hadziewicz (malarstwo). Od 1872 do 1878 studiował w Cesarskiej Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu (dzięki stypendium Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych), którą ukończył odznaczony złotym medalem. W latach 1878–1883 przebywał we Włoszech, a później jeszcze we Francji i w Niemczech. W 1897 roku wrócił do Warszawy, gdzie otrzymał po Bolesławie Syrewiczu pracownię na Zamku Warszawskim. W 1901 roku otworzył fabrykę odlewów. Od 1904 do 1915 roku pełnił funkcję profesora i dyrektora Szkoły Rysunkowej w Warszawie (uczył modelowania), a od 1906 honorowego dyrektora warszawskiego Muzeum Sztuk Pięknych.

Był również: członkiem korespondentem krakowskiej Akademii Umiejętności, honorowym profesorem Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu, a od 1924 roku także dyrektorem prywatnej Szkoły Sztuk Pięknych im. Wojciecha Gersona w Warszawie.