Tadeusz Kuntze (1727-1793), urodzony w Zielonej Górze, syn Gotfryda i Anny Mari Sambler. Dorastał na dworze biskupa krakowskiego Andrzeja Załuskiego, ten dostrzegł jego talent i wyslał go na nauki do Włoch. W Rzymie przebywał w latach 1754-1756, tam studiował na Akademii Sztuk Pięknych u Lodovico Mazzantiego. W 1756 wyjechał do Paryża. W 1765 osiadł na stałe w Rzymie. Był nazywany Taddeo Pollacco.  Zrealizował liczne freski we Włoszech oraz w Polsce. Przez dwanaście lat był oficjalnym malarzem zakonu augustianów. Kuntze był szczególnie wspierany przez kardynała Henri Benoît Stuarta, drugiego syna Jacques’a François Stuarta i polskiej księżnej Marie-Clémentine Sobieskiej, który jako kardynał-biskup Frascati, zamówił u niego freski dla Tuscolano Seminarioi Pałacu Biskupiego we Frascati, a także dla narodowego kościoła Polaków w Rzymie. Kuntze otrzymał także od Borghesów zlecenie dekoracji Pałacu Borghese i Willi Borghese w Rzymie. Zrealizował rówież wiele obrazów olejnych. Bywa określany najsławniejszym polskim malarzem XVIII wieku.