Aleksandryna Wołowska (1812-1905), urodzona w Warszawie,  córka Franciszka Wołowskiego, adwokata Sądu Apelacyjnego Księstwa Warszawskiego, i Tekli. Po powstaniu listopadowym rodzina Wołowskich udała się na emigrację do Paryża.

Aleksandryna była pianistką, działaczką społeczną i wielką miłośniczką kultury polskiej. Jako jedna z ostatnich uczennic Fryderyka Chopina, miała duże zdolności muzyczne. Wspólnie z Izą Działyńską i Celiną Mickiewiczową założyła Towarzystwo Dobroczynności Dam Polskich, a także była druhną na ślubie Adama Mickiewicza i Celiny Szymanowskiej. Całe życie pozostawała silnie związana z polską emigracją, a jej dom był miejscem spotkań wybitnych Polaków (PSB t. 6).

W 1837 r. poślubiła Léonarda Josepha Fauchera, francuskiego dziennikarza i polityka, redaktora „Journal Courier Français”. Ślub odbył się 18 lipca 1837 r. w Paryżu, w obecności świadków, w tym generała Karola Kniaziewicza i Alojzego Prosper Biernackiego (AdP AM, Actes reconstitués de l’état civil de Paris).

Po śmierci męża, kontynuowała działalność charytatywną i społeczną. W 1895 r. ufundowała donację na rzecz Wydziału Medycyny w Paryżu (Faculté de Médecine de Paris), w celu wspierania Polaków studiujących na tym wydziale (BullPol nr 79 z 1 marca 1895, s. 46).

Zmarła 5 maja 1905 r. w Paryżu, w wieku 93 lat, w swoim domu przy 7 rue Léonie. Po nabożeństwie żałobnym w kościele de la Trinité, jej ciało zostało pochowane na cmentarzu Père Lachaise. Wśród osób, które uczestniczyły w pochówku, byli członkowie rodziny, w tym Louis Passy, Félix Jasienski, Władysław Mickiewicz, Józef Mickiewicz, oraz liczni krewni i przyjaciele, w tym kuzyni i kuzynki (ZKwBP klepsydra franc.; Księgi pochówków w B.C.).