Magdalena Całczyńska-Prašek (ur. 20 grudnia 1887 w Sanoku, zm. 30 lipca 1969 w Zagrzebiu) była pionierką w dziedzinie pediatrii a jej życie było świadectwem poświęcenia i odwagi, szczególnie w trudnych czasach historycznych.

Urodziła się w rodzinie o silnych tradycjach edukacyjnych. Jej ojciec, Jan Karol Całczyński, był profesorem gimnazjalnym, co z pewnością miało wpływ na jej zainteresowania naukowe i akademickie. Magdalena podjęła studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Lwowskiego, a swój dyplom lekarski uzyskała na Uniwersytecie Wiedeńskim w 1912 roku, gdzie również 22 grudnia tegoż roku odbyła się jej promocja na doktora nauk lekarskich.

Rok po uzyskaniu dyplomu, w 1913 roku, wyszła za mąż za Emila Praška, pochodzącego z Czech. Ich życie wkrótce potem zostało zdominowane przez wydarzenia I wojny światowej. W 1915 roku przeprowadzili się do Sarajewa, gdzie Magdalena Całczyńska-Prašek stała się pierwszym lekarzem pediatrą w mieście.

W 1921 roku, w związku z otrzymaniem przez męża zatrudnienia w Zagrzebiu  Całczyńska-Prašek wraz z rodziną wyjechała do Zagrzebia, gdzie kontynuowała swoją pracę i badania w dziedzinie pediatrii.

Magdalena Całczyńska-Prašek za swoją działalność humanitarną, zwłaszcza podczas II wojny światowej, została odznaczona medalem Sprawiedliwy wśród Narodów Świata. W 1998 roku, za swoje zasługi dla Polski i polskiej diaspory, została również odznaczona Krzyżem Oficerskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej.

Magdalena Całczyńska-Prašek zmarła 30 lipca 1969 roku w Zagrzebiu. Została pochowana na Cmentarzu Mirogoj w Zagrzebiu.