Podobóz nr 3 zespołu łagrów nr 270 Borowicze został założony przez NKWD w 1941 r. i znajdował się ok. 2 km na południe od Borowicz. Początkowo więziono w nim Niemców, a w 1945 r. także Węgrów i Finów. Pierwsi Polacy znaleźli się w nim 4 lutego 1945 r. W sumie przez obóz przeszło ok. 1500 Polaków. Więźniowie pracowali głównie w kombinacie ceramicznym „Krasnyj Keramik”, a także w pobliskich kopalniach i przy spławianiu drewna. Wiosną 1945 r. wybuchła w obozie epidemia czerwonki i obóz na krótko zamknięto. W drugiej połowie 1945 r. w obozie ponownie pojawili się polscy więźniowie, którzy przebywali w nim do pocz. 1946 r.

Cmentarz tego podobozu był położony w rejonie wsi Szybotowo, został założony (wg spisu pochowanych) w 1944 r. i funkcjonował do lipca 1951 r. Brak jest informacji na temat jego losów po zamknięciu. Cmentarz zajmuje nieregularny obszar o dł. 70 m i szer. 32 m. Znajduje się na nim 235 mogił, w których pochowano 916 osób.

Łącznie na cmentarzu pochowano 916 osób, w tym 686 Niemców, 91 Austriaków, 67 Polaków, 35 Węgrów, 8 Francuzów, 7 Estończyków, 6 Czechów, po 3 Holendrów, Jugosłowian i Rumunów, 2 Litwinów, Łotysz, Fin, Hiszpan i Luksemburczyk.

We wrześniu 1994 r. w ramach uroczystości w Borowiczach miejsce pochówku Polaków zostało trwale oznaczone krzyżem. W 2002 r. z funduszy Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa na kamiennym podmurowaniu ustawiono tablicę ze znakiem orła oraz polskim i rosyjskim napisem: „Pamięci Polaków / żołnierzy Armii Krajowej / więzionych w latach 1944-1947 / zmarłych w łagrach NKWD-MWD Nr 270 / pochowanych na tym cmentarzu / Rodacy 2002”.

W bezpośrednim sąsiedztwie tego upamiętnienia znajdują się trzy niskie granitowe krzyże, upamiętniające jeńców niemieckich.