Jednym z osiedli utworzonych dla polskich uchodźców cywilnych, którzy opuścili ZSRR w 1942 r. z Armią gen. Andersa był obóz uchodźczy w Bigwie (obecnie przedmieścia Morogoro) dla około 200 osób. Wykorzystano zabudowania zajmowane wcześniej przez obóz jeniecki dla Włochów. Były to pobielone domki kryte strzechą. Utworzono szkołę powszechną i sierociniec prowadzony przez siostry zakonne, a także świetlicę oraz szpital (niesprzyjające warunki klimatyczne powodowały np. zachorowania na malarię). Osiedle funkcjonowało w latach 1942-1945. Na miejscowym cmentarzu znajduje się 8 polskich grobów. Za grobami postawiono obelisk z metalowym krzyżem z napisem: „ŚP POLAKOM RODACY 1944-1945”. Całość otoczona jest wysokim krawężnikiem. Nie udało się zlokalizować dwóch pochówków braci-bliźniaków przywiezionych tu do szpitala w 1949 r. już po zamknięciu osiedla – siedmiomiesięcznych Ryszarda i Tadeusza Wagów, urodzonych w osiedlu Tengeru. Spoczęli najprawdopodobniej w innym miejscu na tym cmentarzu, bądź na innej nekropolii w Morogoro. Na terenie obecnej zakonnej szkoły średniej wystawiono około 3-metrowy obelisk zwieńczony podobizną orła, upamiętniający polskie osiedle, które było usytuowane w tym miejscu. Tekst inskrypcji jest następujący: „POLSKIE OSIEDLE MOROGORO ZAŁOŻONE 25 VI 1944 R.” Obelisk został odnowiony w 2000 r. Dzięki dotacji Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa w 1996 r. dokonana została renowacja kwatery polskiej na cmentarzu w Bigwie. Po kilku naprawach przeprowadzonych w późniejszym okresie ostatni remont kwatery wykonany został w 2018 r. ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego we współpracy z Ambasadą RP w Dar-es-Salaam, która sprawuje stałą opiekę nad cmentarzem. Informacje nt. osiedla Bigwa i cmentarza można znaleźć w publikacji „Zmarli Polacy w drodze do Ojczyzny. Polskie cmentarze w Afryce Wschodniej i Południowej 1942-1952” autorstwa Huberta Chudzio i Marcina Solarza, Kraków 2020 oraz na stronie internetowej: https://polskiecmentarzewafryce.up.krakow.pl/.