Jadwiga Stanisława Mrozowska, także Toeplitz-Mrozowska (1880-1966), urodzona w Janowicach Poduszowskich. Jej edukacja muzyczna rozpoczęła się w klasie fortepianu w Instytucie Muzycznym, a w 1900 r. ukończyła I kurs Klasy Dramatycznej przy Warszawskim Towarzystwie Muzycznym. Tego samego roku zadebiutowała na scenie teatralnej w Chmielniku.

W latach 1900-1901 występowała w Teatrze Miejskim we Lwowie, a następnie, w latach 1903-1905, na deskach Teatru Miejskiego w Krakowie. Kolejne lata (1905-1907) spędziła na występach w Warszawie, w tym w Teatrze Letnim w 1905 r. oraz w Warszawskich Teatrach Rządowych w latach 1906-1907. Jej kariera obejmowała również indywidualne występy w takich miastach jak Wilno, Kowno, Mińsk, Łódź, Kalisz, Warszawa i Mohylew.

W 1906 r. Mrozowska pobierała lekcje śpiewu u Jana Reszke w Paryżu. W maju 1907 r. wyruszyła do Włoch, gdzie początkowo występowała w prowincjonalnych teatrach operowych, a w 1913 r. zadebiutowała w Wenecji. 

W latach 1919-1927 zajmowała się podróżowaniem. W 1929 r. dowodziła wyprawą do Pamiru, mającą na celu zbadanie okolic jeziora Zurkul. W 1930 r. spisała relację z tej wyprawy, publikując ją pod tytułem „La prima spedizione italiana attraverso i Pamiri”. Mrozowska była również autorką książek podróżniczych, takich jak „Visioni orientali” (Mediolan, 1930) i „Sine ira...” (Mediolan, 1933), a także powieści „L'aspra ricerca”.