Mieczysław Jan Ireneusz Lubelski (1886-1965) - polski rzeźbiarz, autor rzeźb monumentalnych. Lubelski był uczniem Xawerego Dunikowskiego. Jego działalność artystyczna obejmowała projektowanie nagrobków na cmentarzu żydowskim w Warszawie, w tym nagrobka Ludwika Zamenhofa. Realizacja tego projektu z 1921 roku miała miejsce w Aberdeen (Szkocja), gdzie wykonano go z miejscowego szarego granitu, a następnie przetransportowano do Polski. To właśnie dzięki temu projektowi Lubelski jest pamiętany jako autor pomnika Zamenhofa w powieści „A Curable Romantic”. W latach 1921-1927 był członkiem poznańskiej grupy artystycznej o nazwie „Świt”. Pierwszy jej skład obejmował takie postacie jak Fryderyk Pautsch, Adam Ballenstedt, Bronisław Bartel, Wiktor Gosieniecki, Stanisław Jagmin, Mieczysław Lubelski, Władysław Roguski, Stefan Sonnewend oraz Jan Jerzy Wroniecki. Wystawy organizowane przez towarzystwo charakteryzowały się wyjątkowym poziomem artystycznym i miały inspirujący wpływ na rozwijającą się młodą kolonię artystyczną w Poznaniu. Przed wojną pracownia Lubelskiego znajdowała się w Warszawie, na Saskiej Kępie, w domu zaprojektowanym w 1928 roku przez Czesława Przybylskiego. W styczniu 1926 roku Lubelski wygrał konkurs na projekt pomnika Tadeusza Kościuszki w Łodzi. Aby nadzorować prace nad pomnikiem, zamieszkał w Łodzi w pracowni przy ulicy Brzozowej 6. Kamień węgielny pod budowę pomnika został położony 3 maja 1927 roku, a prace nad jego powstaniem zajęły Lubelskiemu około 4 lat. Dzieło zostało odsłonięte 14 grudnia 1930 roku. W roku 1927 na wystawie „Rzeźba Polska” Lubelski zaprezentował dwie swoje prace: „Hygea”, która symbolizowała przekazanie wiedzy (została wykonana ze sztucznego kamienia), oraz popiersie generała Unruga. Dodatkowo, brał udział jako juror w konkursie na tej wystawie. W okolicach Northolt znajduje się Polski Pomnik Wojenny, wzniesiony dla upamiętnienia 2165 polskich lotników, którzy polegli w czasie II wojny światowej. Pomnik ten, opisywany w wspomnieniach, zwłaszcza tych z okresu wojny, na przykład przez Stefanię Kossowską, został odsłonięty w 1948 roku. Znajduje się on w pobliżu bazy RAF Northolt - głównej bazy polskich lotników podczas bitwy o Anglię.