Nagrobek Juliana Konstantego Ordona na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie znajduje się w najbardziej reprezentacyjnej części nekropolii, tzw. Panteonie. Poematowi Adama Mickiewicza „Reduta Ordona” zawdzięczamy powszechną opinię, że bohaterski obrońca Reduty nr 54, kawaler srebrnego Virtuti Militari, które to odznaczenie otrzymał za bitwę pod Ostrołęką, zginął bohatersko w Warszawie we IX 1831r.

To literacka legenda. Co prawda w Reducie rzeczywiście doszło do wybuchu, ale dowodzący nią Ordon nie zginął. Wyemigrował, tak jak wielu innych powstańców. Za granicą mieszkał w wielu miejscach, na koniec osiedlił się we Florencji. W 1887 r. w wieku 77 lat popełnił samobójstwo. Ciało - zgodnie z jego wolą - zostało spopielone.

Powinien spocząć w rodzinnym grobowcu na Cmentarzu Ewangelicko-Augsburskim w Warszawie, ale na to nie pozwoliły władze carskie. Ostatecznie prochy Ordona sprowadzone zostały staraniem inżyniera Ludwika Ostaszewskiego i rzeźbiarza Tadeusza Barącza do Lwowa i początkowo złożone w kaplicy rodziny Baczewskich. Dopiero w 1896 trafiły w miejsce ukazane na zdjęciu.

Projektantem pomnika - kamiennego obelisku o kształcie zbliżonym do piramidę, z orłem na szczycie i z rannym lwem podrywającym się do boju u jego stóp - był Tadeusz Barącz, ale dzieło ze względu na chorobę autora dokończył lwowski artysta Julian Markowski.

Pomnik odsłonięto 29 XI 1896 r. w 65. rocznicę powstania listopadowego. Nie bez problemów; wszak Ordon był samobójcą i ewangelikiem.

W 2016 r. z funduszy programu Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego „Ochrona dziedzictwa kulturowego za granicą” dokonano renowacji niszczejącego pomnika.

Tekst zawiera podstawowe dane o obiekcie. Jeżeli masz dodatkowe informacje - zapraszamy do kontaktu!