Maria Konopnicka, polska poetka i nowelistka, urodziła się 23 maja 1842 r. w Suwałkach. Jest uznawana za jedną z najwybitniejszych polskich pisarek. Słynęła z różnorodnej twórczości, takiej jak nowele, wiersze, czy poematy. Jej dzieła poruszały istotne kwestie społeczno-polityczne i promowały postawę patriotyczną. Była także autorką literatury dla dzieci. Do najbardziej znanych dzieł Marii Konopnickiej należą m.in. nowela „Mendel Gdański”, wiersz „Rota” i baśń literacka „O krasnoludkach i o sierotce Marysi”.

Poetka zmarła na zapalenie płuc 8 października 1910 r. w sanatorium „Kisielki” znajdującym się we Lwowie. Została pochowana 11 października 1910 r. na cmentarzu Łyczakowskim, również we Lwowie.  Na pogrzeb, zorganizowany przez Marię Dulębiankę, przybyło blisko 50 000 osób, w tym przedstawiciele Państwa. Stał się on swoistą manifestacją patriotyczną. Nagrobek Marii Konopnickiej znajduje się w panteonie zasłużonych rodaków, dokładnie w II rondzie, 5 alei. Oryginalne popiersie nagrobne wykonała Luna Drexlerówna. Zostało ono zniszczone podczas II wojny światowej, a następnie odtworzone w okresie powojennym przez ukraińskiego rzeźbiarza Wołodymyra Skołozdrę. Na cokole wyryty został fragment wiersza Konopnickiej „Na cmentarzu”.