Pejzaż „Maj” [olej, płótno, 62 x 99 cm, sygn. p. d.: S. Żukowskij (zapis cyrlicą w jęz. ros.), Muzeum Sztuki im. I.I. Brodskiego w Berdiańsku, nr inw. Ż-86, Berdiańsk, Ukraina]
Pejzaż „Maj. (Ruczaj)” został namalowany w nurcie zbliżonym do rosyjskiej secesji. Jest w nim silnie obecny element kontemplacji i medytacji, odczuwany przez samego artystę i przekazywany w momencie jego bezpośredniego kontaktu z naturą. Przed oczami widza rozciąga się rozległy krajobraz. Przestrzeń otwiera się powoli w głąb planami równoległymi do płaszczyzny obrazu. W całości skłania się w kierunku zrównoważenia kompozycji. Pod jasnobłękitnym niebem rozciąga się dolina zalana wiosennym rozlewiskiem jeziora. Na odległym planie widać drewniane domy. Ich ściany namalowane są ciemnobrązową farbą o odcieniach ochry. Znajdująca się po lewej stronie niewielka grupa drzew, niepokrytych jeszcze liśćmi, stanowi punkt oparcia dla całej kompozycji, została namalowana z wyjątkową wytwornością. Zielona dolina napełniona jest wiosennym duchem. Paleta barwna zawiera szeroką gamę odcieni od zielonego weridanu do indygo, od jasnofioletowego do głębokiego fioletu w cieniach. Trudno jest wydzielić w tej kompozycji centrum skupiające uwagę. Dominują spokojne, chłodne, kolorowe płaszczyzny napełnione powietrzem i wewnętrzną równowagą. Artyście udało się uchwycić sakralny stan wiosennej przyrody, kiedy w wodzie, na ziemi i w niebiosach rodzi się życie. Metaforyczną interpretację wiosennej przestrzeni podkreśla również lustrzana tafla wody z odbijającym się w niej majestatycznie wysokim niebem. Naturalne lustro - jezioro - pojawia się w krajobrazie jako przestrzeń symboliczna. Żukowski rozłożył na powierzchni wody matowe warstwy odbijających się w niej barwnych motywów. Woda jest spokojna i przebłyskująca w tonach szmaragdowych. Wokół głębokiej zieleni skupia się melanż innych barw - błękitnych, fioletowych, jasnozielonych oraz seledynowych z domieszką żółtego.
W pejzażu tym - podobnie jak w omówionych wyżej pracach - Stanisławowi Żukowskiemu udało się przekazać niewidzialne, ale odczuwalne i obecne, procesy narodzin nowego życia w wiosennej przyrodzie.
Liryczna intymność pejzażu, wyraźnie brzmiąca podstawa plastyczna, ma specyficzną kolorystykę rosyjskie go malarstwa secesyjnego. Emocjonalna strona procesu twórczego jest otwarta, ujawniona i na pierwszy plan wysuwa się w tym przypadku głębia uczuć.