Pejzaż „Sosny i świerki (Puszcza Świsłocka)” [olej, płótno, 73 x 60 cm, Obwodowe Muzeum Sztuki w Ługańsku, Ługańsk, Ukraina], fot. Stanisław Żukowski, 1930-1939, domena publiczna
Źródło: Obwodowe Muzeum Sztuki w Ługańsku
Fotografia przedstawiająca Pejzaż „Sosny i świerki (Puszcza Świsłocka)”
 Prześlij dodatkowe informacje
Identyfikator: POL-002330-P/165840

Pejzaż „Sosny i świerki (Puszcza Świsłocka)”

Identyfikator: POL-002330-P/165840

Pejzaż „Sosny i świerki (Puszcza Świsłocka)”

Pejzaż „Sosny i świerki (Puszcza Świsłocka)” [olej, płótno, 73 x 60 cm, Obwodowe Muzeum Sztuki w Ługańsku, Ługańsk, Ukraina]
Żukowskiego szczególnie pociągały nietknięte cywilizacją lasy. Był zapalonym myśliwym, tak w Rosji, jak i w Polsce. Bez obaw wchodził w głąb borów północnych guberni: moskiewskiej, twerskiej, Muromu, Puszczy Białowieskiej i Świsłockiej, Litwy i Polesia. Tam polował i tworzył obrazy przyrody. W jego twórczości znajduje się cała seria pejzaży, w których ukazany jest motyw lasu: „Zima w Puszczy Białowieskiej” (1934), „Pod wieczór” (1911), „Las świerkowy” (1906,), „Sosny i świerki. (Puszcza Świsłocka)”.
Ostatni wymieniony pejzaż został namalowany w latach 30. XX w. Zasługuje on na szczególną uwagę, ponieważ Żukowski odświeżył w nim swoją technikę malarską - nie zestawiał tu dużych płaszczyzn kolorystycznych, a jedynie kombinacje plam barwnych różnej wielkości, aż do punktowych pociągnięć pędzlem. Nastrojowość rodzi się z tonacji, natężenia światła i perspektywy powietrznej. Sam motyw lasu czy puszczy jest bezpretensjonalny, ale artysta nadał mu szczególny, bogaty wyraz artystyczny. Każdy pejzaż Żukowskie go zawiera pewne odkrycia kolorystyczne, zarówno ze względu na sam motyw, jak i niepowtarzalność wywołanego u widza wrażenia. Pnie iglastych drzew malowane są w całej gamie odcieni fioletu, błękitu i jasnej szarości, przez które ledwo prześwituje naturalny ciemnobrązowy kolor kory. Mimowolnie - pod wpływem promieni słońca - można ulec iluzji: iglaste drzewa, ich igły i lepki sok w promieniach słońca wydzielają aromatyczną woń, dobrze wyczuwaną w nagrzanym powietrzu ciepłego dnia. Korony sosen i świerków mają najbogatszą gamę barw, od jasnozielonej do ciemnozielonej, czasem przechodzących w kolor ciemnoniebieski. Ziemia pokryta jest długimi, poziomymi, ciemnoniebieskimi i fioletowymi cieniami wysokich drzew. Poziomy rytm tych cieni w połączeniu z wertykalnym rytmem drzew wprowadza linearny porządek, oddając integralność i naturalną rzeczywistość uchwyconego fragmentu Puszczy Świsłockiej. Soczyste i swobodne pociągnięcie pędzlem, odnalezione w tonie barw, staje się jednocześnie przestrzenią i światłem. Pozwala to malarzowi z łatwością wyrazić zmienność chwili, a na kolorowej powierzchni płótna stworzyć wibrującą fakturę i oddać zmysłowy zachwyt nad impulsywną naturą.

Osoby powiązane:

Czas powstania:

ok. 1930

Twórcy:

Stanisław Żukowski (malarz; Polska, Rosja)

Słowa kluczowe:

Publikacja:

10.11.2024

Ostatnia aktualizacja:

10.11.2024

Opracowanie:

Iryna Syzonenko
rozwiń
Fotografia przedstawiająca Pejzaż „Sosny i świerki (Puszcza Świsłocka)”
Pejzaż „Sosny i świerki (Puszcza Świsłocka)” [olej, płótno, 73 x 60 cm, Obwodowe Muzeum Sztuki w Ługańsku, Ługańsk, Ukraina], fot. Stanisław Żukowski, 1930-1939, domena publiczna

Projekty powiązane

1
  • Katalog poloników Zobacz