W Gabinecie Miedziorytów (Staatliche Museen zu Berlin, Kupferstichkabinett) można podziwiać trzy prace polskiego artysty:
• „Tatar pokonujący rzekę” (bez daty) - piórko, rysunek lawowany,
• „Polski jeździec i koń przed komorą celną” z 1877 r. - akwarela i gwasz na papierze,
• „Polskie furmanki na szosie” (bez daty) - akwarela i gwasz na papierze.

Twórczość Józefa Brandta (1841-1915), jedego z najwybitniejszych polskich malarzy 2. połowy XIX w., wyróżnia się niezwykle charakterystycznym stylem i tematyką - jego obrazy to pochwała rycerskiego etosu, życia kresowego, wojennej epopei i barwnej obyczajowości XVII-wiecznej Rzeczypospolitej. Choć na stałe zamieszkał w Monachium, przez całe życie pozostawał głęboko związany z polską kulturą i historią. Jego dzieła trafiały do najważniejszych europejskich kolekcji – w tym do zbiorów muzealnych w Berlinie.

W Gabinecie Miedziorytów (Kupferstichkabinett), będącym częścią Staatliche Museen zu Berlin, przechowywane są trzy znakomite prace Brandta, ukazujące mistrzostwo artysty w technikach rysunkowych i malarskich.
• „Tatar pokonujący rzekę” - wykonany piórkiem i lawowany, bez daty; rysunek ten ukazuje jedną z ulubionych scen Brandta: dynamiczny ruch jeźdźca w scenerii przyrodniczej. To typowy przykład jego zainteresowania tematyką tatarską i kresową.
• „Polski jeździec i koń przed komorą celną” (1877) - akwarela i gwasz na papierze; praca ta doskonale oddaje klimat kresowego pogranicza, z jego codziennością, napięciem i charakterystycznymi postaciami, odmalowanymi z typową dla Brandta dbałością o szczegół.
• „Polskie furmanki na szosie” - kolejna kompozycja akwarelowo-gwaszowa, pozbawiona daty, przywołująca atmosferę kresowej prowincji. Artysta skupia się tu nie tylko na realistycznym oddaniu pejzażu, ale i na uchwyceniu rytmu codziennego życia.

Wszystkie trzy prace reprezentują typową dla Brandta fascynację tematyką obyczajową, jego zdolność do syntetycznego ujęcia ruchu i przestrzeni oraz wyczucie koloru.

Osobne miejsce w twórczości Brandta zajmuje obraz „Odpoczynek przy studni” (niem. „Rast am Brunnen”) - olej na płótnie, sygnowany i datowany na 1875 r. Praca ta, choć obecnie uznawana za zaginioną (ostatnio oferowana była na aukcjach w Berlinie i Kolonii w latach 1880 i 1928), przez wiele dekad krążyła po niemieckich kolekcjach prywatnych. Kompozycja łączy w sobie wszystkie cechy charakterystyczne dla dojrzałego stylu Brandta: staranną kompozycję, interesujący układ postaci, realistyczne detale strojów i uzbrojenia, a także urokliwą, pełną napięcia narrację. Obraz wpisuje się w typowy repertuar artysty - przedstawień scen rodzajowych, często z życia żołnierskiego lub wiejskiego, pełnych malarskiej ekspresji i narracyjnej głębi.

Brandt był nie tylko mistrzem obrazu, ale też twórcą o ogromnym wpływie na rozwój polskiej szkoły malarskiej w Monachium, gdzie przez wiele lat przewodził środowisku polskich artystów. Jego umiejętność komponowania rozbudowanych scen z wieloma postaciami, fascynacja końmi, historyczną przeszłością Polski i kresowym kolorytem uczyniły z niego artystę podziwianego zarówno w kraju, jak i poza jego granicami.
Dzieła Józefa Brandta znajdujące się w zbiorach berlińskich instytucji nie tylko dokumentują obecność polskiej sztuki w kolekcjach europejskich, lecz także przypominają o niezwykłej sile wyrazu artysty, który za pomocą farby, piórka i akwareli potrafił przywrócić do życia świat miniony - pełen barw, dramatyzmu i poezji.