Informacja o obiekcie:
Katedra łacińska, której budowę rozpoczęto najprawdopodobniej w latach 60. XIV w. początkowo była kościołem parafialnym. Jej wznoszenie trwało ponad 100 lat. W 1405 roku po przesklepieniu prezbiterium zostało ono konsekrowane pełniąc funkcję kościoła parafialnego. W wieku XV rozpoczęto też wznoszenie otaczających ją kaplic. Jako pierwsze powstały rodziny Buczackich oraz bracka. Charakter katedry zmieniał się wraz z prowadzonymi pracami modernizacyjnymi. Szczególnie istotna były przeprowadzone w latach 60. XVIII wieku, nadające wnętrzu charakter barokowy z elementami rokokowymi. Wtedy też powstała m.in. dekoracja malarska ścian i sklepienia nawy pędzla Stanisława Stroińskiego. Kolejne istotne zmiany miały miejsce pod koniec XIX wieku. Nie tylko odnowiono prezbiterium wg projektu Juliana Zacharewicza ale też uczniowie Jana Matejki wykonano witraże i polichromie. Zarówno I wojna światowa jak i walki polsko-ukraińskie oraz wojna z Rosją wstrzymały prace, a wojenne rekwizycje pozbawiły ją m.in. miedzianego dachu. Do kolejnych prac przystąpiono w roku 1923, znowu jednak działania wojenne a przede wszystkim okres władzy sowieckiej we Lwowa sprawiły, że pomimo podejmowanych wysiłków stan katedry systematycznie ulegał pogorszeniu. Dopiero po roku 1991 i ingresie abpa Mariana Jaworskiego rozpoczęły się wieloletnie prace konserwatorskie, w dużym stopniu finansowane ze środków Senatu RP oraz Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, a od roku 2018 także Instytutu Polonika.

Zrealizowane prace: 
Zadanie objęło konserwację kamiennego portalu w kruchcie zachodniej katedry łacińskiej, będącego głównym wejściem do świątyni.

Usytuowanie wpłynęło na powstanie zabrudzeń i uszkodzeń mechanicznych; wielowarstwowe przemalowania uniemożliwiały ocenę faktycznego stanu obiektu. W górnej części portalu widoczne były znaczne pęknięcia, przechodzące na ścianę.

Prace polegały na dezynfekcji i oczyszczeniu powierzchni, usunięciu wtórnych przemalowań i nieestetycznych uzupełnień kamienia wykonanych podczas poprzednich prac naprawczych, podklejeniu spękań i szczelin metodą iniekcji. Wykonane zostały dodatkowe wzmocnienia struktury za pomocą klamer i prętów ze stali nierdzewnej. Ubytki uzupełnione zostały odpowiednio dobraną zaprawą mineralną. Zrealizowano także wzmocnienie powierzchni kamienia preparatami krzemoorganicznymi i hydrofobizację.

Finansowanie: Program Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego „Ochrona dziedzictwa kulturowego za granicą"

Więcej o projekcie: https://polonika.pl

• Stowarzyszenie Oświaty i Kultury Polskiej, realizacja w roku 2022.