Stanisław Feliks Mielech (1894-1962), urodzony w Stanach, syn Jana i Walerii z domu Herman, major Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, piłkarz i dziennikarz sportowy.

Był absolwentem Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie ukończył studia prawnicze, a także Wyższej Szkoły Intendentury.

Wychowanek Polonii Kraków, następnie grał w Wiśle Kraków, jednak największe sukcesy odniósł w barwach Cracovii, z którą w 1921 r. zdobył mistrzostwo Polski. Występował także w Legii Warszawa. W reprezentacji Polski rozegrał dwa mecze, w tym historyczne pierwsze spotkanie międzypaństwowe polskiej kadry przeciwko Węgrom (1921).

W czasie I wojny światowej walczył w Legionach Polskich. Po odzyskaniu niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego, gdzie osiągnął stopień majora. Pełnił funkcje w Ministerstwie Spraw Wojskowych oraz Ministerstwie Skarbu, a w 1939 r. został naczelnym inspektorem ceł w Wolnym Mieście Gdańsku. Po wybuchu II wojny światowej internowany na Węgrzech, a później więziony w niemieckich obozach. Do Polski powrócił w 1945 r.

Był cenionym dziennikarzem sportowym, związanym m.in. z „Kurierem Porannym”, „Gazetą Polską„, „Przeglądem Sportowym” i „Życiem Warszawy”. Opublikował kilka książek poświęconych piłce nożnej. Od 1946 r. pełnił funkcję wiceprezesa PZPN.

Zmarł 17 listopada 1962 r. w Warszawie. Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim. W 2018 r. na Stadionie Wojska Polskiego odsłonięto tablicę upamiętniającą jego postać.