Teresa Żarnower (1897-1949), urodzona w Warszawie, rzeźbiarka, graficzka, scenografka i architektka. 

W latach 1915-1920 studiowała w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych, w pracowni Edwarda Wittiga. Była współzałożycielką grupy artystycznej Blok oraz członkiem komitetu redakcyjnego czasopisma o tej samej nazwie. Po śmierci Mieczysława Szczuki wydawała założone przez niego czasopismo „Dźwignia”.

Pod koniec 1937 r. opuściła Polskę i udała się do Paryża. Tam, z powodu trudnej sytuacji finansowej, rzadko mogła pracować twórczo. Po wybuchu II wojny światowej zaangażowała się w działalność Biura Informacji i Dokumentacji Ministerstwa Propagandy Rządu Polskiego na Uchodźstwie, gdzie tworzyła plakaty propagandowe, które niestety nie zachowały się do dziś.

Po kapitulacji Francji opuściła kraj wraz z falą polskich uchodźców, przemieszczając się najpierw do Hiszpanii, a potem do Portugalii. Po 14 miesiącach uzyskała wizę do USA i dotarła tam w 1941 r., jednak władze amerykańskie odmówiły jej prawa pobytu. Kolejne 17 miesięcy spędziła w Kanadzie, gdzie zajmowała się artystycznym fotomontażem. Ostatnie lata życia spędziła w USA, gdzie prawdopodobnie zmarła w wyniku samobójstwa.

W swojej twórczości inspirowała się konstruktywizmem. Jej dorobek obejmuje rzeźby, grafikę, fotomontaże i plakaty.