Jacek Stryjeński wygrał konkurs na tę realizację w 1955 r. i pierwotnie zamówiono u niego 22 okna witrażowe. Tak poważne zlecenie utwierdzało jego autorytet w zakresie sztuki monumentalnej, po ukończeniu dekoracji kościoła Saint-François de Sales w Genewie. Ostatecznie witraże całego ciągu prawej ściany nawy zrealizował dopiero w 1964 r. rosyjski emigrant, Fiodor Strawinskij, Jacek Stryjeński zaś z żoną Danutą (z domu Burdecką, również malarką) 10 okien lewej ściany. Zgodnie z założeniami konkursu, wszystkie witraże miały obrazować różne „wizje objawień mistyków Starego i Nowego Testamentu”, a więc nie tylko patronki kościoła. Należało wg zaleceń programu akcentować szczególnie treść objawień, bardziej niż postaci samych mistyków. Okna Stryjeńskich przedstawiają w syntetycznej formie (patrząc od strony wejścia do kościoła): wizję anioła w momencie ofiary Abrahama, Mojżesza z krzewem gorejącym, św. Piotra wizję Kościoła wg Dziejów Apostolskich, św. Łukasza kontemplującego dzieciństwo Jezusa, stygmatyzację św. Franciszka, wizję św. Tomasza z Akwinu (śś. Piotr i Paweł tłumaczą mu zawiłości Pisma), pierwszą mszę św. Jana od Krzyża z aniołami, wizję Wcielenia Zbawiciela szwajcarskiego św. Mikołaja z Flue, genewskiego biskupa św. Franciszka Salezego piszącego Traktat Miłości Bożej, wizję Serca Jezusowego św. Małgorzaty. W porównaniu do wcześniejszych religijnych prac Stryjeńskiego tu zaznacza się skłonność do geometryzacji, operowania dużymi wyrazistymi plamami barwnymi, być może pod wpływem ówczesnych realizacji witrażowych awangardy francuskiej, Jeana Bazaine’a, Georges’a Braque’a, Alfreda Manessiera, których dzieła w niedalekiej Jurze i w Bazylei zapewne Stryjeńscy znali.

Kilka witraży jest sygnowanych w dolnej części „Stryjenski”. Siedem z nich wykonywał Jacek (jest to jego największa realizacja w tej dziedzinie), trzy pozostałe kończyła w 1961 r. po jego śmierci Danuta.

Pseudobazylika katolickiej parafii św. Teresy powstała w latach 1944-1946. Modernistyczna świątynia otrzymała formy wyraźnie nawiązujące do rzymskich bazylik wczesnochrześcijańskich. Jej surowy wystrój złożony jest z wielu różnorodnych stylistycznie dzieł powstałych w ciągu kilkudziesięciu lat (m.in. tkanina Urszuli Plewki-Szmidt).