Po agresji Niemiec na Polskę 1 września 1939 r. oraz ataku ZSRR 17 września 1939 r. tysiące Polaków, zarówno cywilów, jak i żołnierzy, przekroczyło granicę węgierską. Pomimo trudnej sytuacji międzynarodowej i przynależności Węgier do państw Osi, Węgrzy okazali dużą przychylność i udzielili pomocy polskim uchodźcom. Polacy otaczani byli opieką – zarówno ze strony państwa węgierskiego jak i organizacji polskich działających na Węgrzech. Internowani byli rozlokowani w licznych obozach wojskowych i cywilnych.
Liczbę polskich internowanych w początkowym okresie uchodźstwa ocenia się na około 140 tys., w tym ok. 33 tys. szeregowych i oficerów. Z czasem liczba uchodźców, przede wszystkim wojskowych, uległa zmniejszeniu na skutek zorganizowanej przez Polaków akcji ewakuacji do Francji i na Bliski Wschód do tworzonych tam polskich oddziałów wojskowych.
Na cmentarzu katolickim w Devescer, w północnej jego części, w sektorze E , w czwartym rzędzie od alei, przy bocznym wejściu, blisko ogrodzenia, znajduje się grób żołnierza WP szer. Józefa Zająca. Na grobie postawiono żelazny krzyż z metalową tabliczką z inskrypcją „Ś.P. / Tu spoczywa internowany żołnierz / polski zmarły śmiercią tragiczną w / dniu 14 X 1940 lat 27 / Itt nyukszikaz urban / ZAJĄC JÓZEF / Lengyel katona at 27 èvet / megh. X-no 14-èn 1940”.

Oprac. A.Wojda, MKiDN, VII 2025 r.