Chanina Luwisz Szejnbejn urodził się w 1927 roku Zofiówce. W 1936 roku, jeszcze jako dziecko, wyemigrował wraz z rodziną do Brazylii. Osiedlił się w Belo Horizonte, gdzie ukończył studia medyczne na Uniwersytecie Federalnym w Minas Gerais (UFMG). Równolegle rozwijał pasję artystyczną, kształcąc się w Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Guignarda i Franza Weismanna. Jego pierwsza wystawa indywidualna odbyła się 11 marca 1961 roku w siedzibie União Israelita w Belo Horizonte.

Twórczość Chaniny od początku wzbudzała zainteresowanie krytyki, zwłaszcza Mário de Moraísa, który jako pierwszy pisał o artyście i stworzył ramy interpretacyjne jego dorobku. Morais widział w jego sztuce głęboką poezję i niepokój, a zarazem spontaniczną potrzebę ekspresji, porównując jego malarstwo do duchowości Chagalla.

"Żydowskie pochodzenie, wykształcenie i życie w Minas Gerais oraz zawód lekarza: na styku tych sił malarz Chanina tworzy silnie humanistyczne, gęste i dramatyczne dzieło, przesiąknięte szczególną wrażliwością" - pisał znów o nim Márcio Sampaio.

W centrum malarstwa Chaniny znajduje się człowiek, najczęściej kobieta, oraz natura: ptaki, kwiaty, zwierzęta. W obrazie Três Mulheres ("Trzy kobiety") artysta ukazuje trzy postacie o odmiennych karnacjach: białą, mulatkę i czarnoskórą,  jako symboliczne ucieleśnienie brazylijskiego mitu narodowego, opartego na idei "trzech ras" tworzących tożsamość kraju. Kompozycja ta, utrzymana w intensywnych barwach, odznacza się spokojem i statycznością, odmienną od dynamicznych scen znanych z twórczości Di Cavalcantiego czy Gauguina, do których często porównywano jego dzieło.

Powtarzalność motywów w malarstwie Chaniny, czyli  kobiece twarze o podobnych rysach, symboliczne układy barw i form, nadaje jego pracom charakter niemal mityczny. Kobieta w jego obrazach jest nie tyle portretem, ile znakiem: uosobieniem połączenia natury i duchowości, cielesności i poezji.

Działalność Chaniny wpisuje się w szerszy kontekst brazylijskiego życia artystycznego drugiej połowy XX wieku, w którym salony sztuki odgrywały kluczową rolę w procesie legitymizacji artystów. Jego obecność w tych środowiskach dowodzi, że artysta poszukiwał własnej drogi, niezależnej od dominujących nurtów, ale dialogującej z tradycją i współczesnością.

Chanina pracował jako profesor malarstwa w szkole, wykładając w Escola Guignard w Belo Horizonte. W 1984 roku został odznaczony medalem Inconfidência, przyznawanym przez stan Minas Gerais osobom wyróżniającym się wkładem w kulturę regionu. Jego dzieła były wielokrotnie wystawiane. Nie tylko w Brazylii.