Przed II wojną światową była to wieś polsko-ukraińska. Polacy stanowili większość mieszkańców (ok. 120 osób) i zamieszkiwali wieś z dziada pradziada, najprawdopodobniej osiedlili się tu jeszcze w czasach przedrozbiorowych.

Napad formacji ukraińskich na Polaków nastąpił 3.07.1943 r. w południe. Do wsi wkroczyła bojówka upowska ubrana w sowieckie uniformy i udawała partyzantów radzieckich. Wieś została otoczona. Schwytanych Polaków upowcy doprowadzali do trzech zagród: Łukasza Wereszczyńskiego, Wacława Wereszczyńskiego i Krajewskich, a następnie tam ich mordowali. Tego dnia zginęło co najmniej 60 osób. Ofiary pochowano w miejscach zbrodni.

14.12.1997 r. bracia Jan i Ambroży Wereszczyńscy, ocaleli z pogromu Polaków w 1943 r., ufundowali tablicę pamiątkową, którą umieścili na grobie znajdującym się w byłej zagrodzie Wereszczyńskich. Tablica ta wymienia nazwiska (tylko ogólnie, bez imion i ilości osób) wszystkich pomordowanych wtedy Polaków, choć nie wszyscy spoczywają w tym grobie. Inskrypcja (w języku polskim i ukraińskim) głosi: „Tu spoczywają / członkowie rodzin / Wereszczyńskich / Jasińskich / Krasickich / Zginęli śmiercią tragiczną 3.07.1943 r.”.