Przed II wojną światową w Puźnikach mieszkało ok. 800 osób, przeważała ludność polska.

W czasie II wojny światowej mieszkańcy byli nękani napadami ukraińskich nacjonalistów. Największy napad członków Ukraińskiej Powstańczej Armii (UPA) na wieś miał miejsce w nocy z 12 na 13 lutego 1945 r. Mimo istniejącej we wsi samoobrony i wystawionych wart, napad był zaskoczeniem dla mieszkańców. Z tego powodu nie było skoordynowanej obrony. W czasie napadu zginęło co najmniej kilkadziesiąt osób (niektóre relacje wymieniają ok. 100 nazwisk ofiar).

Następnego dnia po napadzie część ciał zwieziono na stary cmentarz, gdzie złożono je w dwóch dużych dołach, stanowiących pozostałość po przejściu frontu w 1944 r. Pogrzeb odbył się bez żadnych ceremonii.

Przez wiele lat po zakończeniu II wojny światowej mogiły nie były w żaden sposób oznaczone. Na przełomie XX i XXI wieku z inicjatywy pana Jasińskiego (potomka pomordowanych tu Polaków) ustawiono w sąsiedztwie tych mogił metalowy krzyż z metalową tabliczką z napisem w języku ukraińskim [w tłumaczeniu na język polski: „Ten krzyż postawiono na cmentarzu byłej wsi Puźniki Polakom, którzy tu spoczywają. Autor Jasiński”] oraz symboliczną mogiłę poświęconą zamordowanym członkom rodziny Jasińskich z inskrypcją: „Ś.P. Jasińscy - Piotr, Marian, Emilia, Ludwika”.

Przy dawnej głównej drodze wiodącej przez wieś znajduje się tzw. Rów Borkowskich. Jest to drugie miejsce pochówku ofiar napadu UPA. W miejscu tym stał krzyż, po którym w 2007 r. pozostały już tylko leżące w zaroślach resztki drewnianej konstrukcji.

W 2023 r. na cmentarzu w Puźnikach odbyły się prace poszukiwawczo-sondażowe zakończone odnalezieniem zbiorowej mogiły ofiar UPA.