Józef Zwierzycki był wybitnym geologiem, badaczem tropików, pionierem polskich badań geologicznych w Azji i współtwórcą powojennego środowiska naukowego Wrocławia.

Urodził się 12 marca 1888 roku w Krobi. Po zdaniu matury w Gnieźnie studiował górnictwo na Akademii Górniczej i geologię na Uniwersytecie Berlińskim. W 1913 roku uzyskał doktorat filozofii, a rok później tytuł inżyniera górniczego. W tym samym roku został przyjęty do służby geologicznej w Indiach Holenderskich. 1 maja 1914 roku wyruszył na Jawę, gdzie rozpoczął trwającą przez 24 lata służbę w Holenderskiej Służbie Geologicznej.

W Indonezji prowadził pionierskie badania terenowe w dżunglach i wulkanicznych górach Archipelagu Malajskiego. W 1920 roku kierował ekspedycją geologiczną do Nowej Gwinei, gdzie odkrył bogate złoża ropy naftowej i innych surowców mineralnych. Opracował też pierwsze mapy geologiczne nieznanych dotąd obszarów. Badał m.in. jezioro Toba, rudy cyny na Bance i Billitonie oraz pokłady węgla w lasach bagiennych. Był autorem kilkudziesięciu prac i map geologicznych, które położyły fundament pod rozwój geologii południowo-wschodniej Azji. W 1933 roku został profesorem Politechniki w Bandungu, a wkrótce dyrektorem Holenderskiej Służby Geologicznej. Był pierwszym Polakiem piastującym to stanowisko. Za zasługi otrzymał Krzyż Oficerski Orderu Oranje-Nassau od królowej Holandii. O tym, jak bardzo ceniono go na terenach dzisiejszej Indonezji może świadczyć anegdota, którą przypomniał doktor Stanisław Kościelniak:

“Kiedyś wspomniał, że pracując dla Holendrów na wyspie Jawie, miał do swojej wyłącznej dyspozycji samochód, a były tam tylko dwa auta. Ten drugi należał do gubernatora wyspy”.

W 1938 roku powrócił do Polski, obejmując kierownictwo Wydziału Nafty i Soli w Państwowym Instytucie Geologicznym. Podczas II wojny światowej został aresztowany i osadzony w Auschwitz (nr 16752), gdzie ocaliła go znajomość języka norweskiego. Po interwencji niemieckich geologów przeniesiono go do Berlina, gdzie pracował naukowo w Niemieckiej Służbie Geologicznej (Reichsamt für Bodenforschung) jako więzień polityczny, aż do 1944 roku. W połowie lipca 1944 udało mu się zbiec, by następnie ukrywać się w Krakowie.

Po wojnie współtworzył Uniwersytet i Politechnikę we Wrocławiu, organizując Katedrę Geologii. Pracował przy zabezpieczeniu zbiorów niemieckich. Wykładał geologię stratygraficzną, regionalną i wulkanologię, kształcąc pokolenie polskich geologów. Jako badacz Dolnego Śląska przewidział występowanie soli i rud miedzi na północ od bloku sudeckiego; jego koncepcje stały się podstawą odkrycia złóż Lubina i Polkowic. Za wkład w to odkrycie pośmiertnie otrzymał Nagrodę Państwową I stopnia.

Profesor Józef Zwierzycki był człowiekiem o rozległej wiedzy, patriotą i nauczycielem, który łączył europejski warsztat z doświadczeniem tropikalnych ekspedycji. O swoich wyprawach potrafił opowiadać niezwykle barwnie. Zmarł 1 maja 1961 roku we Wrocławiu. Jego imię noszą ulica, szkoła w Krobi i bulwar we Wrocławiu, a w Indonezji ukazał się… komiks upamiętniający jego życie i badania.