Kompozycja z rozłożonych na granitowych kostkach placu trzech oddzielnych bloków szarego marmuru (z których środkowy pełni funkcję miejskiej ławy) stanowi wariację na temat architektury klasycznej: zgniatanego i urywanego belkowania. Przypomina przy tym niektóre projekty pomnikowe Szańkowskiego, w których dominuje kamień w różnym stadium obróbki, z jego archetypicznym bogactwem znaczeń, a także autentyczna kostka brukowa, ważną rolę odgrywa też kontekst miejski. Wielokrotnie artysta podejmuje problem wpisania formy rzeźbiarskiej zarówno w przestrzeń realną jak i symboliczną. Ma w dorobku także inne monumentalne realizacje w marmurze (monolityczna rzeźba plenerowa w Prilep w Macedonii). Praca powstała w ramach sympozjum międzynarodowego rzeźby kamiennej w Berlinie, w ciągu czterech lat i w wyniku współpracy zespołu rzeźbiarzy, rozwiązujących zadanie niekonwencjonalnego opracowania miejskiego placu. W abstrakcyjnej rzeźbie Szańkowskiego reminiscencje klasycznej architektury pojawiały się już wcześniej, np. strzaskanych kolumn w projekcie pomnika Powstania Warszawskiego. Tu ów motyw dekoracyjny wynika również z uzgodnień zespołu: we wszystkich rzeźbach miał się on pojawić.

„Stanowi parafrazę zabytkowego fryzu nie pozbawioną wyraźnej nuty prześmiewczej. Wydaje się też być jedynym w jego twórczości ukłonem w stosunku do modnej w latach 80. tendencji postmodernizmu, albo może jego odpowiedzią na wyzwanie rzucone artystom przez dekonstruktywizm.“
(Bożena Kowalska)

Niewątpliwie praca Szańkowskiego jest najbardziej dojrzała artystycznie spośród wszystkich eksponowanych na placu rzeźb, nawiązująca do głębokich poszukiwań interpretacji przestrzeni. Już w 1991 r. tak charakteryzowała je Maria Anna Leśniewska:

„Powołuje do życia kształty rozwijające się od wewnątrz, niemal płynące, przeistaczające w naszych oczach swoją postać. (...) Swoiste medytacje nad przemijaniem, nad formą naturalnie ukształtowaną lub naturalnie zniszczoną, cytaty z archeologii sztuki, służą ujawnieniu związków między dziełami natury a poszukiwaniami człowieka”.