Dynamicznie ukształtowana abstrakcyjna forma w metalu, została ustawiona przy obwodnicy wewnętrznej starego miasta, pod murami średniowiecznymi, po których drugiej stronie znajduje się w pobliżu dom Dürera. Jej obecne otoczenie znacznie zmieniło się w stosunku do pierwotnego.

Miedzynarodowe „Symposium Urbanum” zorganizowano z okazji 500-lecia urodzin Albrechta Dürera. Szańkowski został zaproszony do realizacji rzeźby w przestrzeni miejskiej w wyniku wygranego konkursu. Pozostawiono mu całkowitą swobodę, również w zakresie wyboru materiału rzeźby.

Od 1966 rzeźbiarz tworzył metalowe formy abstrakcyjne, badając ich relacje przestrzenne. Przenikanie się form geometrycznych i zamkniętej w nich pustki stanowiło istotę minimalistycznej poetyki Szańkowskiego. Doświadczenia z realizacji podczas sympozjów rzeźbiarskich w Puławach, a następnie w Elblągu (1966 i 1967) doprowadziły go do własnej formuły konstrukcji przestrzennych, łączących poszukiwania konstruktywistyczne z myśleniem organicznym. Była ona „liryczna i łagodna, mimo że wykorzystuje elementy świata technicznego” (Mieczysław Porębski). W rzeźbie norymberskiej można się być może doszukiwać inspiracji formami późnogotyckiej architektury, której arcydzieła Szańkowski mógł zobaczyć nieopodal miejsca realizacji swego dzieła. Przyjęta bardzo przychylnie w miejscowej prasie, była też porównana do stalowego ptaka.

„Można ją traktować (...) jako grę o uzyskanie w jednym obiekcie możliwie największej ilości optymalnie zróżnicowanych profili przy zachowaniu równocześnie prostoty i oszczędności formy (...). Patrząc na fotografie tej rzeźby, wykonane z różnych punktów jej oglądu trudno dać wiarę, że są to zdjęcia jednego obiektu” (Bożena Kowalska, 1981).