Oprócz wielu krucyfiksów, Dróg Krzyżowych i innych pojedynczych elementów programu budowli kościelnej, artyście udało się zrealizować we Francji kilka całościowych wystrojów, niekiedy obejmujących zarówno wnętrze jak elewacje gmachu. Pod tym względem Notre-Dame de Consolation może być uznana za jego arcydzieło i zarazem dzieło absolutnie wyjątkowe w ówczesnej sztuce sakralnej: płaskorzeźby i rzeźby Lamberta-Ruckiego całkowicie przeistaczają architekturę kościoła wewnątrz i na zewnątrz, pojawia się tu pełny repertuar form i środków artystycznych stosowanych przez tego jednego z najwybitniejszych twórców sztuki religijnej we Francji tego czasu. A także typowe dla niego formy, inspirowane w tym okresie głównie sztuką ludową i rzeźbą romańską. Do realizacji w Prowansji był on rekomendowany osobiście przez pisarza i polityka André Malraux, podobnie jak twórca witraży Gabriel Loire, z którym Lambert-Rucki ściśle tu współpracował (podobnie jak w kilku innych kościołach w tym okresie).

Niewielki kościół projektu Rogera Vaillanta wznosi się na wzgórzu Costebelle, obok pozostałości dawnego oppidum liguryjskiego, na terenie parku, z którego rozciąga się widok na miasto Hyères i Morze Śródziemne. Budowla, rozpoczęta w 1952 r., zastąpiła starszą, pierwotnie z XIV w., stanowiącą ważny cel pielgrzymkowy Prowansalczyków (zniszczoną w 1944). Na przylegającej do fasady wieży-dzwonnicy została umieszczona wielka, wysmukła pełnoplastyczna figura patronki kościoła, Marii z Dzieciątkiem, jedno z największych rozmiarami dzieł Lamberta-Ruckiego; na samej zaś fasadzie płaskorzeźby współtworzące z siatką żebrowania witraży Loire’a barwną mozaikę - są to swobodnie rozrzucone motywy z życia Marii: Nawiedzenie, Zwiastowanie, Ucieczka do Egiptu, Wniebowzięcie. Przenikanie się prac obu artystów osiągnęło tu znakomity, spójny efekt, zarówno w widoku zewnętrznym fasady, jak od strony wnętrza. Gzyms koronujący akcentują w narożnikach i na ścianach podłużnych budowli groteskowe „bestie” - betonowe rzygacze na zakończeniach rynien.

We wnętrzu znajdują się: na zamknięciu lewej nawy barwne sgraffito, ujęte jak osobny obraz w ramie, ze scenami maryjnymi i dzieciństwa Jezusa wkomponowanym w siatkę form geometrycznych; na ścianie apsydy prezbiterium w płaskorzeźbie zestawione we fryz postaci 12 apostołów, dwie ryby i inne symbole chrześcijańskie (tu barwy bardzo stonowane, niemal całkowicie zdominowane przez szarości). Reliefy te wykazują zależność od inspirującej jeszcze artystę w okresie międzywojennym sztuki afrykańskiej. Ponadto na wysokim drewnianym krzyżu w prezbiterium znajduje się brązowy krucyfiks Lamberta-Ruckiego, o typowych dla niego wydłużonych proporcjach, wzorowany na rzeźbach romańskich.

W 2002 r. w prawej nawie umieszczono dodatkowo inny krucyfiks autorstwa Lamberta-Ruckiego (gips polichromowany, wys. 75 cm, eksponowany na desce zawieszonej na ścianie), pochodzący z początku lat 30. Był to dar córek artysty, Leano i Mara Rucki.