Emil Karol Przedrzymirski de Krukowicz (1886 -1957); geenrał Dywizji Wojska Polskiego.Sstudiował w Wojskowej Akademii Technicznej w Mödling. W czasie I wojny światowej został ranny w walkach pod Buskiem koło Lwowa. W latach 1915-1916 był wykładowcą, a następnie dowódcą kompanii szkolnej w Szkole Kadetów Artylerii w Traiskirchen pod Wiedniem. 10 listopada 1918 r. zgłosił się do służby w Wojsku Polskim. W czasie wojny polsko-rosyjskiej w 1920 r. objął dowodzenie tworzącym się w Grudziądzu 16 pułkiem artylerii polowej. Później dowodził pułkiem na Froncie Północno-Wschodnim. Za walki o Horodec na Polesiu został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Wojskowego Virtuti Militari, a w 1935 roku miasto nadało mu honorowe obywatelstwo. Podczas inwazji niemieckiej w 1939 roku dowodzona przez niego Armia „Modlin” stoczyła trzydniową bitwę pod Mławą (1-3 września 1939), stawiając czoła niemieckiej 3 Armii gen. Georga von Küchlera. Z reszty oddziałów Armii „Modlin” i Grupy Operacyjnej „Wyszków” została utworzona tzw. Armia gen. Przedrzymirskiego, która usiłowała się przebić do Rumunii. Oddziały polskie zostały okrążone przez przeważające siły nieprzyjaciela, kapitulację podpisał 26 września 1939 roku w lesie pod Góreckiem Kościelnym. Przedrzymirski został wzięty do niemieckiej niewoli. Po wyzwoleniu przez Amerykanów udał się do Nicei, gdzie pełnił funkcję reprezentanta przebywających tam 18 generałów brygady wobec polskich władz wojskowych w Londynie. W 1949 roku przeniósł się z żoną do Kanady, gdzie wcześniej osiedliła się jego córka Małgorzata z mężem inż. Tadeuszem Świderskim. Po rocznym pobycie w Montrealu zamieszkał w Toronto. 23 sierpnia 2006 Minister Obrony Narodowej nadał jego imię 16. Pomorskiemu Pułkowi Artylerii w Braniewie. Zmarł nagle na zawał serca w Toronto, został pochowany na cmentarzu Holy Cross.