Olbrzymia głowa męska o klasycznym profilu, ujęta w typowej dla artysty formule fragmentarycznej, sugerującej uszkodzenie starożytnego odlewu. Brązowe rzeźby Mitoraja, nawiązujące w formie do sztuki antycznej, tytułami zaś do kultury i mitologii klasycznej lub ogólnych skojarzeń włoskich, zdobią liczne miejsca publiczne i budowle na całym świecie. Lubiane właśnie z powodu owych aluzji, tradycyjnego szlachetnego materiału, ale też przeważnie cenione za wysoką klasę rzemiosła rzeźbiarskiego stały się powtarzalnym składnikiem dekoracji miejskiej. Szczególnie często znajdują się w sąsiedztwie chłodnej architektury biurowej późnego modernizmu, z którą kontrastują swym pozornym tradycjonalizmem. „Terapeutyczną” funkcję rzeźb Mitoraja w takich miejscach znakomicie ujął amerykański krytyk Donald Kuspit: „to niejako ożywienie klasycznego ducha w warunkach współczesnego nieuduchowienia i upadku na duchu”.

Na ogromnych przestrzeniach esplanady nowej dzielnicy biurowej Paryża, La Défense, znajduje się wiele rzeźb znanych artystów współczesnych. W 2000 r. ustawiono tam w trzech różnych punktach dzielnicy dzieła Mitoraja z brązu: „Tindaro”, „Ikar i Ikaria”. Pomysłodawcą inicjatywy ustawienia rzeźb w La Défense był paryski marszand Jean-Gabriel Mitterand, którego Galeria JGM zajmuje się promocją i sprzedażą prac Mitoraja. Zdaniem Joanny Sitkowskiej-Bayle „odlane z brązu sylwetki, ułomne i okaleczone, lecz niepozbawione sugestywności i siły, stanowią swoisty kontrapunkt dla perfekcyjnie wytyczonych linii wieżowców (...). Wznoszą się one na tle gładkich fasad budynków niczym rozbitkowie, którym przyszło osiąść w obcej krainie”.

We Florencji w Ogrodach Boboli w pobliżu Prato dei Castagni znajduje się inna wersja tej rzeźby, wykonana z brązu, powstała w 1997 roku. Praca została podarowana przez artystę Galerii Uffizi z okazji wystawy monograficznej zorganizowanej w Ogrodach Boboli i Narodowym Muzeum Archeologicznym we Florencji.