O rzut kamieniem od paryskiej katedry Notre Dame, na sąsiedniej wyspie, znajdują się trzy ważne dla historii Polski miejsca. Przy ulicy Saint-Louis stoi gmach Hôtel Lambert, przy quai d’Orléans mieści się Polskie Towarzystwo Historyczno-Literackie, a przy quai de Béthune, po tragicznej śmierci Pierre’a Curie, zamieszkała Maria Skłodowska-Curie wraz z córkami, Ève i Irène. Chociaż początkowo Skłodowska-Curie łagodziła ból po tragicznej śmierci męża, który w 1906 r. zginął potrącony przez wóz konny na rue Dauphine w Paryżu, w zaciszu burgundzkiego Sceaux, w 1912 r. wróciła z córkami do stolicy Francji.

Mieszkanie z widokiem na Sekwanę

Powrót do Paryża został podyktowany względami praktycznymi — Skłodowska-Curie pragnęła skrócić czas dojazdu do pracy, a także ukryć się w anonimowości wielkiej metropolii przed nagonką, która wybuchła po ujawnieniu jej romansu z żonatym współpracownikiem, Paulem Langevinem. Nowym miejscem zamieszkania pań Curie stał się przestronny apartament na trzecim piętrze kamienicy przy quai de Béthune 36, z widokiem na Sekwanę. To właśnie w tym miejscu Irène, kolejna po rodzicach noblistka z rodziny, oraz Ève, późniejsza pisarka, pianistka i dziennikarka, spędziły swoje młodzieńcze lata. Apartament stał się również miejscem spotkań wielu wybitnych postaci, w tym Alberta Einsteina, bliskiego przyjaciela rodziny.

Tablica upamiętniająca miejsce zamieszkania Marii Skłodowskiej-Curie przy quai de Béthune

Obecnie na fasadzie budynku widnieje tablica upamiętniająca polską lokatorkę, Marię Skłodowską-Curie, która mieszkała tam w latach 1912-1934. Na niewielkiej prostokątnej kamiennej płycie, w języku francuskim, widnieje napis: „MARIE CURIE / 1867-1934 / a habité cet immeuble / DE 1912 à 1934” („Maria Curie / 1867-1934 / mieszkała w tym budynku / w latach 1912-1934”). Co ciekawe, tuż pod tą tablicą znajduje się kolejna, upamiętniająca późniejszego mieszkańca pod tym adresem — zdobywcę Pokojowej Nagrody Nobla z 1968 r, Renégo Cassina (1887-1976).