W fasadzie nowego kościoła polskich Zmartwychwstańców (1887-1889) elementem najważniejszym, dominującym w skromnej aranżacji neorenesansowej, jest ćwierćkoliście zamknięty tympanon nad głównym portalem. Jego realizację powierzono najznamienitszemu wówczas polskiemu rzeźbiarzowi w Rzymie, Piusowi Welońskiemu. Jego twórczość religijna, obfita i zróżnicowana, nie została dotychczas opracowana. W czasie długiego pobytu w Rzymie, gdzie miał pracownię, rzeźbiarz wykonał wiele prac, głównie związanych z polskim mecenatem. Najznaczniejszym z nich pozostaje brązowy nagrobek kardynała Włodzimierza Czackiego w kościele Santa Pudenziana. Dla zakonu polskich Zmartwychwstańców, którzy przenieśli się w 1889 r. do nowego kościoła przy Schodach Hiszpańskich, Weloński stworzył m.in. replikę tonda z Madonną z tegoż nagrobka i popiersiowe wizerunki założycieli zakonu. Tympanon powstał w roku konsekracji kościoła, zapewne w ścisłej współpracy z jego budowniczymi, architektem Antonio Angelinim i księdzem Walerianem Przewłockim. Weloński często wykonywał prace rzeźbiarskie o przeznaczeniu sakralnym, nawiązując do określonych wzorów dawnych, bądź też różne takie nawiązania stapiał w jednolitą stylistycznie całość. Tympanony nad wejściem do kościoła wykonywał także po powrocie do Polski, w okresie współpracy ze Stefanem Szyllerem, m.in. dla przebudowanej katedry w Płocku i dla kościoła parafialnego w Osiecku. Portal główny kościoła Zmartwychwstańców nawiązuje do form i detali dekoracyjnych architektury wczesnego renesansu we Florencji i w Rzymie. Przedstawienie powstającego z grobu Chrystusa i śpiących przy grobie dwóch żołnierzy zostało dość ciasno wtłoczone w pole tympanonu. Jest sformułowane plastycznie w dość banalny sposób. Tu Weloński, znakomicie znający wzory sztuki włoskiego Odrodzenia, nie odwołał się zresztą ściśle do żadnego konkretnego modelu. Nienajlepszy stan zachowania płaskorzeźby utrudnia ocenę jakości warsztatowej dzieła.