Pius Weloński (1849-1931), polski rzeźbiarz, malarz. W latach 1868-1872 uczył się w Szkole Rysunkowej w Warszawie, gdzie jego nauczycielami byli m.in.: Konstanty Hegel (rzeźba) i Rafał Hadziewicz (malarstwo). Od 1872 do 1878 r.studiował w Cesarskiej Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu (dzięki stypendium Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych), którą ukończył odznaczony złotym medalem. W latach 1878-1883 przebywał we Włoszech, a później jeszcze we Francji i w Niemczech. W 1897 r. wrócił do Warszawy, gdzie otrzymał po Bolesławie Syrewiczu pracownię na Zamku Warszawskim. W 1901 r. otworzył fabrykę odlewów. Od 1904 do 1915 r. pełnił funkcję profesora i dyrektora Szkoły Rysunkowej w Warszawie (uczył modelowania), a od 1906 r. honorowego dyrektora warszawskiego Muzeum Sztuk Pięknych.

Był również: członkiem korespondentem krakowskiej Akademii Umiejętności, honorowym profesorem Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu, a od 1924 r. także dyrektorem prywatnej Szkoły Sztuk Pięknych im. Wojciecha Gersona w Warszawie.